Mυστική ξαγρύπνια

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Mε μικρές αλλαγές προσαρμόζεται και για ανδρική φωνή.



Πόσους αιώνες κράτησα.. ξάγρυπνη σαν τη φλόγα
πόνους να δίνω πληρωμή μακριά από κάθε δόγμα
μέσα από άγνωστες φυλές μες τ’ όνειρό μου ήρθες
τους ελαιώνες πέρασες σ' αιθερικές ομίχλες.

Πώς να κρατήσω είπες σιωπή όταν η ώρα φτάνει;
Αμήχανα ξεδίπλωσα το κόκκινο φουστάνι.
Σπίθες που ακούς σε γύρισαν ξανά στο παρελθόν σου
σηκώθηκες και χάιδεψες το γκριζωπό παλτό σου.

Τάχα θα μείνει ρώτησες άσβηστο το καντήλι;
Αμήχανα ξεδίπλωσα το κίτρινο μαντήλι.
Ένας παράξενος καπνός την ώρα θα γλυκάνει
τις θύμισες καίει η φωτιά και δαχτυλίδια κάνει.

Πάνω στον ώμο έγειραν οι ξεχασμένες σκέψεις
σα στάλες γνώριμης βροχής, θες κάτι να ληστέψεις
της νοσταλγίας όμορφα τ’ απάτητα λημέρια
πετάς αρχοντικά κουμπιά που κράταγες στα χέρια.

Πέτα κι εκείνο το παλτό το φόρεσε ο χρόνος
στη στάχτη πέτα τον καημό να μη σε κλέβει ο πόνος
ξημέρωσε και βιαστική ρίχνω κάτι στους ώμους
πάμε μια βόλτα μακρινή στους σιωπηλούς μας δρόμους.

Όλα αρχίζουνε ξανά μες το χαμόγελό σου
όλα ζεστά τα πρωινά στην αγκαλιά του κόσμου
το βλέμμα σου αβέβαιο ψάχνει την εποχή του
να μη γεράσει πριν να βρει τη γνώριμη αρχή του.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-06-2008