Καλοκαιρινο

Δημιουργός: ΜΑΡΟΥΛΑΝΤΑ

ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΧΝΙΟΥΝΤΑΙ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

"Μπορώ να ταξιδέψω παντού", έλεγε η βαρκούλα.
"Υπάρχουν μέρη που δεν μπορείς να τα φτάσεις", απαντούσε η γοργόνα.

"Μπορώ να γυρίσω όλο τον κόσμο", καυχιόταν η βαρκούλα.
"Υπάρχουν μέρη μακρινά και αταξίδευτα", έλεγε ο αστερίας.
"Μπορώ, μπορώ, μπορώ να φτάσω όπου ονειρευτώ", έλεγε η βαρκούλα και τα ΄γραφε τα λόγια της πάνω στο κύμα.
"Και πού ονειρεύεσαι να πας;" ρωτούσε το πανάκι.
"Στο φεγγάρι, στο φεγγάρι ονειρεύομαι να πάω κάθε βράδυ", απαντούσε η βαρκούλα.

Και τα χρόνια περνούσαν και η βαρκούλα ταξίδευε σε νερά γαλανά και νερά μαύρα. Μα στο φεγγάρι δεν έφτανε. Ώσπου το όνειρό της το ξέχασε.
Και περνούσε ο καιρός και ήρθε η ώρα να μείνει η βαρκούλα για πάντα στον ταρσανά κι άλλες καινούριες βαρκούλες να πάρουν τη θέση της στο κύμα και να λένε τραγούδια καλοκαιρινά στους γλάρους.

Τις ευχές όμως, που φτάνουν μέχρι τον ουρανό, τις μαζεύουν τ' αστέρια και δεν τις ξεχνούν ποτέ.

Μόνη η βαρκούλα στον ταρσανά, απολάμβανε το βραδινό αεράκι, που της χάιδευε το πανάκι και είδε το φεγγάρι και θυμήθηκε το ξεχασμένο το όνειρό της.
Και το φεγγάρι είδε τη βαρκούλα και θυμήθηκε κι αυτό το δικό του όνειρο....Τα ταξίδια του πάντα τα 'κανε, παράπονο δεν είχε,μα πόσο, πόσο θά θελε να γινόταν καραβοκύρης σε μια δικιά του, ολόδικιά του βαρκούλα!!!
Τ' αστέρια ήξεραν το λογισμό του. Μάζεψαν την αστρόσκονη απ' όλες τις ευχές και μ' αυτή έφτιαξαν αστερόσκοινο. Το έριξαν στη βαρκούλα, τη δέσανε γερά και με μια ανάσα την τράβηξαν απ' τον ταρσανά στον ουρανό.
Το βράδυ εκείνο ένας περίεργος, λαμπερός καραβοκύρης ταξίδευε πάνω σε μια λαμπερή, γεμάτη αστερόσκονη, βαρκούλα.
Και τη λάμψη τους τη ζήλεψαν όλοι οι καραβοκύρηδες και όλες οι βαρκούλες του κόσμου!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-06-2008