Χωρίς δάκρυα

Δημιουργός: depi2, Δέσποινα

Αφιερωμένο...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα δάκρυ στάλαξε απ’την ψυχή της…
και χάθηκε αργά στην αδιαφορία του…
ένα δάκρυ μαρτύρησε τον πόνο και την απόγνωση….
Δεν άγγιξε την αγάπη…
Ήταν τόσο κοντά… και τόσο μακριά…
Σαν ένα λευκό περιστέρι… η ψυχή της πέταξε στον ουρανό…
Χάθηκε απ’την ζωή του…πέταξε με την ελπίδα πως η ψυχή της …
Θα του χάριζε ότι δεν του χάρισε η παρουσία της…
Την ευτυχία…
Κι εκείνη ήξερε την αξία της…
την αξία μιας ευτυχίας που δεν γνώρισε ποτέ…
Μα εκείνος την άξιζε… θα χαμογελούσε αληθινά…
Πόσο ήθελε στ’αλήθεια να δει αυτό το χαμόγελο….
Ακόμα κι αν την σκότωνε…θα την σκότωνε εκείνος…
Και μάλιστα με το χαμόγελο του….
Ο πιο γλυκός θάνατος…..
Ακόμα κι αυτό θα της έδινε φτερά…
Τα φτερά που χρειαζόταν για να είναι δίπλα του….
Φτερά αγγέλου….
Ένας άγγελος στην κόλαση της ζωής….
Ένας άγγελος στην ζωή ενός αγγέλου…
Να τον βοηθήσει να πετάξει…
Εκεί που δεν πέταξε ποτέ εκείνη…
Στην κορυφή της ευτυχίας…
Και αυτός θα γίνει ο παράδεισος της…
Η δική του ευτυχία…
Ένα λευκό περιστέρι φτερούγισε στην κόλαση….
Ένας άγγελος δάκρυσε…για εκείνον…
Ένας ψίθυρος έσβησε…
Σ’αγαπάω…
Κανείς δεν την άκουσε…
Κανείς δεν την ένιωσε…
Μονάχα η κόλαση άλλαξε…
Δεν ήταν πια η ίδια…
Η κόλαση μαρτυρούσε πως εκεί…
Υπήρχε ένας άγγελος….
Που με την δύναμη της αγάπης της…
Και το χαμόγελο κάποιου…
Έκανε την κόλαση πιο φωτεινή…
Δυο σταγόνες αίμα κύλησαν…
Και λέρωσαν τα κάτασπρα φτερά του…
Είναι ο πόνος της ψυχής της….
Που στάζει…
Μαρτυρώντας την αγάπη της…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-06-2008