ενύπνιο πέρασμα

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ώρα αυγινή κι οι ολόπρωτες του ήλιου αχτίδες
δειλά της θάλασσας ακρακουμπούν το σώμα
σ’ είδα στον ύπνο, μα έκανες πως δε με είδες
κι ήσουνα ,λέει, ντυμένη στης αυγής το χρώμα

ποια βυθισμένα αρχαία της νιότης μου ναυάγια
μου ξύπνησε το ενύπνιο πάλι πέρασμά σου
του Ποσειδώνα πρωτοκόρη, που κοράλλια
είχες περάσει μες τ’ ανάρριχτα μαλλιά σου

κι ενώ είχα τάχα αποδεχτεί την έλλειψή σου
στην ηρεμία μιας περίκλειστης θαλάσσης
έστειλες πάλι μες τον ύπνο τη μορφή σου
τα στάσιμα νερά που πλέω να αναταράξεις

ίχνη νωπά στην άμμο του μυαλού μου αφήνει
το διάβα σου, κι εγώ ευφραίνομαι απ’ το θαύμα
κι εύχομαι να ήσουνα απτή, αντί για μνήμη
κι αντί για όραμα νυκτός, ημέρας πλάσμα

περνά μια βάρκα απ’ τα νερά και πίσω σκάβει
μια εφήμερη γραμμή που μοιάζει στη ζωή μου
βαθιά μπροστά και πίσω αχνή που ξεθωριάζει
έτσι όπως μέρα την ημέρα η θύμησή μου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-06-2008