Συμφωνικό ποίημα Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος ...για τους λάτρεις της κλασσικής! Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Μια συμφωνία έγραψα,
και δυο μικρά κοντσέρτα,
για πιάνο και για έγχορδα,
να παίζουν κουαρτέτα.
Όσα χαρτιά κι αν έσκισα,
χιλιάδες παρτιτούρες,
το ρέκβιεμ δεν τελείωσα,
τοριξα στις σαβούρες.
Κάθε φορά που έψαχνα,
να βρώ δικές σου υφέσεις,
ξανάνιωνα το πάθος μου,
κρυμμένο στις διέσεις.
Σε κλίμακες αλλόκοτες,
σε αρπισμούς οργάνων,
τα μάτια σου λαμπίριζαν,
στους ήχους δύο πιάνων.
Σε κάθε οκτάβα του μυαλού,
σε είχα αποθηκεύσει,
και σαν μαέστρος συνετός,
διευθύνω κάθε λέξη.
Η λειτουργία άρχισε,
μια θεική υμνωδία,
σαν φούγγα δίνει το ρυθμό,
χωρίς πολυφωνία.
Εισαγωγή μιας όπερας,
ο πόνος στην καρδιά σου,
και η χορωδία γιάτρεψε,
τον ήχο στη μιλιά σου.
Τώρα ντουέτο κάνουμε,
κι εσύ είσαι η σοπράνο,
τενόρος πάλι τραγουδώ,
μια μελωδία για πιάνο.
Τέτοια λοιπόν να γράφετε,
μπαλάντες με αναιρέσεις,
κι εγώ ο μουσικόφιλος,
να γράφω τις συνθέσεις.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-01-2005 | |