Το σημείωμα

Δημιουργός: Nefeligeretis, Κώστας Κορδεράς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εξω φυσάει ο αγέρας
είναι ζεστά εδώ, ήσυχα,
αμυδρές λάμψεις εισχωρούν
από τις γρίλλιες, θα βρέξει,
με ξύπνησε ένα σφύριγμα
διερχόμενου πλοίου.
Αναψα το φως,
το σημείωμα σου στο τραπέζι
“θα ξαναγυρίσω “,
το διάβασα πολλές φορές,
όπως κάνουμε με τα δυσάρεστα,
όπως διαβάζουμε,
τα άσχημα νέα στην εφημερίδα.
Αδειασε το βλέμμα μου,
το μάζεψα, το δίπλωσα προσεκτικά,
έτσι όπως διπλώνει η καρδιά
σε στιγμές ανασφάλειας.
Θα το φυλάξω,
δεν κατάλαβα γιατί έφυγες,
ανατωτιέμαι,
δεν είχες λείψει ποτέ,
δεν υπήρξε ποτέ εδώ
κανένα σύννεφο γκρίζο,
στο ξέφωτο μας δεν νύχτωνε νωρίς.
Εδώ ο πόνος δεν έκανε περίπατο,
δεν σταματούσε, ήταν πάντοτε ξένος,
τη σιωπή την κουβαλούσε μόνο η νύχτα.
Η νύχτα
και τα κλαδιά των γυμνών δέντρων.
Να ανοίξω τα παντζούρια,
να δω την αποψινή νύχτα,
ίσως να είναι η πρώτη,
που δεν θα μου χαμογελάσει
μετά από πολύ καιρό.
Το πρότυπο μου κλονίζεται
στην πιθανότητα της απώλειας,
έχουν περάσει πολλές ώρες,
έχεις αργήσει.
Φοβάμαι τις προβλέψεις.
Φοβάμαι,
μήπως κάποιος κρίκος,
που αόρατα μας δένει
έχει ανοίξει σε άγνωστο μέλλον.
Τρέμω,
μήπως σκόπιμα έχεις χαθεί
στα ερείπια της νύχτας.
Ενας κόμπος η βεβαιότητα,
στην αρχή της αμφιβολίας.
Eνας κόμπος μονάχα
και ένα σπασμένο είδωλο.

Αιθέρια Γκρι: Εκδόσεις Αρμός

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-06-2008