Προσευχή

Δημιουργός: Αθηνά

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θάλασσα, που βαφτίζεις
όσους μέσα σου βυθίζονται
στο όνομα της φύσης της Θεάς Μητέρας
κάθε άγριο κύμα σου με γαληνεύει.

Γη, ολούθε σπαρμένη μ'αγαθά
που στερεώνεις τα ζωντανά
και τ'άψυχα σκεπάζεις ,σε κυκλική πορεία,
κάθε βήμα που σου πατώ με ξεκουράζει.

Αέρα, που από πρώτη
ως τελευταία ανάσα μας χαρίζεις
και όλα τ'αρώματα μυρίζεις ταξιδιάρη,
πως μου χαιδεύεις απαλά το πρόσωπο.

Ήλιε, που φως και ζεστασιά
φέρνεις απλόχερα στη γη μας
και κάνεις κάθε λούλουδο ν'ανθίζει εαρινά
πως με γεμίζει ελπίδα η χαραυγή σου.

Άστρα, που μας μαγεύετε τα βράδυα
ρέμβη και πνοή στέλνετε ποιητική
'κόμα στους πιο πεζούς αναμεσά μας
με ερωτική λαχτάρα και ευχές κεντάτε νύχτες μου.

Ελευθερώστε με απ'το βαρύ φορτίο
'σεις που δεν κρίνετε σαν τους ανθρώπους
κάντε με ένα με το σύμπαν το απέραντο
τούτο το σώμα το λερό ν' αφήσω πίσω

Κρανίου τόπο αφήσανε τα πάντα
κι εμένα με ερημώσανε ως τα μέσα
μου καθηλώσανε το σώμα στο τσιμέντο
και ενώσανε τα χέρια μου σε προσευχή

Σε ένα Θεό κριτή αμείλικτο κι αυτόν
συγγνώμη ζητούμε κι' άγγιγμα ψυχής
μα ασυγκίνητος από 'κεί ψηλά , λένε θωρεί
κι εμείς ζητάμε θάνατο μονάχη πληρωμή

Μόνο εσύ δεν κρίνεις Μεγάλη Μάνα
και μες την αγκαλιά σου όλους μας κρατάς
συνομωτείς μ'όλο το ατέλειωτο το σύμπαν
και τα ονειρά μας δεν τα λησμονάς.

Νιώσε λοιπόν και τη δικιά μου αδυναμία
και ελευθέρωσε τη σκέψη που όλο γυρνά
διώξε τους εφιάλτες του μυαλού μου
και κάνε με ουράνιο κομήτη που περνά

Κι ένα μόνο λαθάκι ακόμα αν είμαι
κάνε με κόκκο μες την άμμο τη χρυσαφιά
απ'αυτούς τους μέσα ,μέσα που ναι
και δεν τους βλέπει ούτε του ήλιου η ματιά...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-06-2008