Τώρα πια

Δημιουργός: neyro, Μάχη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άνοιξα τα μάτια, πλάι στ’ άρωμά σου …
Γέλασα πριν κλάψω και χαθείς !...
Κράτησα κοντά μου, λίγο απ’ τη σκιά σου ….
Όπου και να πας να ξαναρθείς !....

Είναι ο πόνος κύμα, που με κυριεύει ….
Μες στο σκούρο μπλε του έχω κλειστεί !
Ξέρω πως ξανοίγει ,για να με παιδεύει ….
Μα η ανάγκη πια δεν οφελεί!

Τώρα πια θα λείπω ή θα λείπεις !
Κι δυο μαζί ,ποτέ εδώ !...
Και αυτό το φάντασμα της λύπης ,
να συντροφεύει και τους δυο!…..

Τώρα πια το γέλιο σου θα μοιάζει ,
Με χρυσή κλωστή στον ουρανό !...
Και θα ειν΄ το δάκρυ μου φεγγάρι ,
κάπου εκεί, στον ήλιο ,θα σε δω ….

Θέλησα τον πόνο να ξορκίσω !
Βρέθηκα να πέφτω στο κενό…
δίπλα μου το φάντασμα της λύπης ,
που μας συντροφεύει και τους δυο …..

Έψαξα φεγγάρι να σου δώσω !....
Και έναν καταγάλανο ουρανό !....
Μα πρώτού το χέρι μου ν’ απλώσω ,
χάθηκες σε κόσμο μακρινό …

Τώρα πια θα λείπω ή θα λείπεις !
Κι δυο μαζί ,ποτέ εδώ !...
Και αυτό το φάντασμα της λύπης ,
να συντροφεύει και τους δυο!…..

Τώρα πια το γέλιο σου θα μοιάζει ,
Με χρυσή κλωστή στον ουρανό !...
Και θα ειν΄ το δάκρυ μου φεγγάρι ,
κάπου εκεί, στον ήλιο ,θα σε δω ….

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-06-2008