Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
Υμνος στην αγαπη μου

Υμνος στην αγαπη μου

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Αφιερωμενο στο μεγάλο έρωτα της ζωής μου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εδώ δεν ήρθα για να πώ τραγούδι κουρασμένο
Αρμένισα ένα κόσμο ναυαγό,να βρώ λουλούδι ανθισμένο
Κι ήρθα να το πάρω σαν παιδάκι απο το χέρι
Να στεριώσω το βήμα του,να τ’ανάψω έν’αλάθευτο αστέρι

Τα σόδιασα χρόνια ,της τέχνης μου τα δώρα
Μα τώρα που είναι η ώρα η ψυχή μου μοιάζει σαν αιώρα
Ράθυμα πηγαινοέρχεται απο την πίκρα στη χαρά
Μα πουθενά δεν στέκει και δεν φθάνει πουθενά

Σ’ονειροπόληση λικνίζεται κυματιστή
Που φεύγει σε θολά πελάγη μες στην απέραντη σιγή
Κι όλο με τόλμη επιστρέφει γελαστή και πάλι
Να τραγουδήσει στ’ολόφωτο του κόσμου μου ακρογιάλι

Μέσα στις μύριες που με σύραν καταιγίδες
Εγώ δεν κέρδισα αστράκι στις ποιητικές μου επωμίδες
Εγώ,που δεν κέρδισα ένα στασίδι στο ναό της προκοπής
Τώρα μπορώ να φτερουγώ,να λέω τραγούδια αγάπης και στοργής

Μπορώ να πορεύομαι μες στους δρόμους του πέτρινου αιώνα
Να σμιλεύω τον άξιο στίχο να τον στήνω κολώνα
Μοναχά να γλυκάνει να ημερέψει θέλω η φωνή μου
Να σου πώ σα σου αξίζει και σου πρέπει καλή μου

Να σου πώ το μέγα τραγούδι κι ας τρέμει η φωνή μου
Την τρανή σου ομορφάδα ,τη ψυχή σου να υμνήσω ακριβή μου
Απ’τη άκρη της γής κι ως την άκρη την άλλη
Χαριτόβρυτο ρόδο που στο πέλαγο θάλλει

Χαριτόβρυτο ρόδο στη ζωή μου και μένα
Που μοσκιές μου φορτώνεις την ψυχή και τα φέρνα
Εσύ κόρη Ελληνίδα,που Ελληνίδα έχεις μείνει στη περφάνεια λουσμένη
Καθαρή κρυσταλλένια ,της τιμής σου ερωμένη.........

Χαίρε εσύ που με στέρεο ποδάρι ανεβαίνεις
Που τη δύσκολη στράτα της δουλειάς ως διαβαίνεις
Της θύσιας και της νίκης την σκληρή ανηφόρα
Γύρω ουρμάζει το αστάχυ δένει μέλι η οπώρα

Ξεσφίγγω πιά για σένα του ύμνου το βαρύ χαλινάρι
Το φλογόματο άτι ας ορμήσει στη γή του με χάρη
Αλαφριά φτερωμένη και σύ γλώσσα μου γίνε
Για να πούμε το χαίρε και μικρό να μην είναι ........

Χαίρε εσύ μυριανθούσα που ίσιο κράταες πάντα το γόνα
Της λαλιάς μου ω σώστρα και φυλάχτρα κι αηδόνα
Λεβεντιάς κι ομορφάδας χαίρε αστήρευτη βρύση
Χαίρε κρήνη που εδίψα μόνο εμέ να ποτίσει.........

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-06-2008