Côte d'ivoire

Δημιουργός: Eggelis

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βουτηξες στα- σαν απο κρυσταλλο- νερα
και αερας σε χτυπησε μετα, θαλασσινος
και διπλα ενας γερος- Βορινος
εδιωχνε, της θαλασσας- με πετρες- τα πουλια.

Οι ντοπιοι σε κοιτουσανε, την ωρα που σε ειδα
και εξωτικοι, που σε γυρευανε, ασπροι παπαγαλοι.
οπως αυτοι που πηρανε, εμποροι Πορτογαλοι
γεματοι οταν γυρισαν, στην πρωτη τους πατριδα.

Νωρις το βραδυ επεσε, το τροπικο το ψυχος.
Απο την θαλασσα σαν εβγαιναν, φωνες και ιαχες.
Με μουσικη που παιζανε, και πιναν πειρατες,
εμοιαζε αυτος ο δυνατος- ο μαγικος- ο ηχος.

Πριν ξημερωσει, βουτηξες ξανα, μεσ' το νερο.
-Αυτην την ωρα, ειπες, ειναι πολυ ζεστα-.
-Αλιμονο με τουτο τον τρελο καιρο-
ειπες ξανα και χαθηκες, μοναχη στα βαθια.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-07-2008