Εσύ η λύτρωσή μου

Δημιουργός: Γεωργία, Γεωργία

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κλαίω απόμερα, μόνη σ'ένα στενό.
Η ατόσφαιρα με σκοτώνει.
Τα δάκρυα μου μαύρα.
Τα λόγια μου κραυγή.
Τα χέρια μου τρέμουν κι όλο μου το κορμί.
Κάτι μυρίζει.
Σαν άνοιξη θαρώ.
Λουλούδια πολλά εγώ και σύ μαζί.
Τι σκέφτομαι η τρελλή?
Όλο εσένα.
Καταρράχτες τα δάκρυα μου.
Με τα χέρια το στήθος ακουμπώ.
Αίμα γεμίζουν.
Πόσο πολύ πονό.
Αχ να σουνα εδώ τον πόνο ν'απαλήνεις.
Εσύ να μ'ακουμπούσες την πληγή να'κλείνες.
Εσύ είσαι η γιατριά μου, η πίκρα η χαρά μου.
Εσύ είσαι ο γιατρός μου, με το
πτυχίο το δικό μου.
Εσύ η μόνη σκέψη τώρα που πονό.
Εσύ ο άγγελός μου,
όλος μου ο ουρανός.
Τώρα που πεθαίνω ο παράδεισος.
Η λύτρωση από κάθε πόνο.
Αν ήσουνα εδώ?
Θα καταντούσα έτσι εγώ?
Αχ Θεε μου πόσο σαγαπώ...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-01-2005