Εγώ είμαι

Δημιουργός: utterly sweet, Μαρίτσα{αλά Διαμαντή}

μια σπίθα ικανοποίησης και μια μελαγχολία σου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][align=center][color=black]Η μαύρη φιγούρα που κοιτάζεις
μονόχρωμη απέμεινε στις σκιές
ήρθε από το σκοτάδι
κινείται μέσα στους καθρέφτες
κρατιέται σφιχτά απ'τα λευκά σου δάκρυα
και τρέχει πάνω στον μαύρο σου ωκεανό.
Δεν έχει εικόνα,
δεν βρίσκεται στις μνήμες,
δεν έχει σήμα στον κόσμο σου..
είναι μακριά
τα δικά της τοπία ασπρόμαυρα.
Θύμιζε τέχνη η μελαγχολία της
τα χέρια της μια κόλαση εγκλωβισμένων προσώπων
σμίλευαν ένα απρόσωπο μα παγερά οικείο άγγιγμα.
Τόσο αχνή μοιάζοντας παραίσθηση
μοιάζοντας οπτασία που ξεγλυστράει από τα μάτια σου..
κι ενώ διστάζεις να λατρέψεις κάτι πέρα από εσένα
βυθίζεσαι άθελά σου στα πάντα του.
Μια υγρή φιγούρα,μια γκριμάτσα πόνου
θα το 'λεγα απαύγασμα όσων προκάλεσες
μα δεν μ'αφήνουν οι λέξεις
Σου συνέβη και γεννήθηκες γύπας,
δεν επεδίωξες να καρφώνεις τα νύχια με μανία
σε ό,τι τολμάει να σ'αγαπήσει
απλά το κάνεις
κι ύστερα στάζει ένα χαμόγελο
μια σπίθα ικανοποίησης..
εγώ είμαι
η μελαγχολία μιας σου ύπαρξης
με θέα τα ολόγυμνα βουνά σου,
τα ολόγυμνα μάτια σου
εγώ είμαι
η λίμνη στο πάτωμα απ'τα χαμόγελά σου[/align][/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-07-2008