Στον Μιχάλη

Δημιουργός: AndreasChristodoulou

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μέσα στη νύχτα τη βαριά την αξημέρωτη
Ποιό νάναι κειό το φώς που ξάφνου ανέβη
Που άστραψε σαν ολόγυμνο σπαθί
Και της Κύπρου ξέσκισε τον ύπνο

Της λεβεντιάς ο σταυραϊτός είναι που πέταξε
Ο λιόντας της παλληκαριάς είναι που βγήκε
Αντροπαλεύει με το δράκοντα
Και την πεντάμορφη μας λευτερώνει

Ποια σιδερόστομη καμπάνα ξάφνου βρόντηξε
Ψηλά πάνω απ’της Κερύνειας το κάστρο
Στου μαρτυρίου το βράχο τον ξαπλώσανε
Και χίλιοι γύπες τον τρυπούν και τον ξεσκίζουν

Μα για το πόνο το δικό του δεν εβόγγηξε
«βογγά το χώμα της πατρίδας μου»φωνάζει
Κι αντροπαλεύει με τους γύπες τους αχόρταγους
Για της πατρίδας του το χώμα και για μάς

Ποια νάναι τάχα η περιστέρα εκείνη η κάτασπρη
Που πέταξε πάνω απο το μαύρο τοίχο
Κλωνάρι ποιό κρατά σφιχτά στο στομα της
Ποιό μύνημα στον ουρανό μας ξεδιπλώνει

Ελάτε τους νεκρούς μας να τους θάψουμε
Τα χέρια μας να δέσουμε ελάτε
Σε τουτη τη φτωχή γωνιά της γής
Ελάτε τη ζωή να ξαναχτίσουμε πιο φωτεινή και πιο μεγάλη

Ποια νάναι εκείνη η συννεφιά που τώρα ανέβηκε
Πάνω απ’το μαύρο τοίχο,ποιά θολούρα
«Εμείς διαβαίνουμε το ματωμένο αυτό αιώνα
Ορθοί με το κεφάλι μας ψηλά

Εμείς το χάρο στη καρδιά μας τον δαμάσαμε
Εμείς μπορούμε πιά να φύγουμε οπως φεύγουνε
Οι νικητές μ’ένα τραγούδι μες στα στήθια
Εμείς μπορούμε να πλέψουμε ως το θάνατο
Και πέρα απο το θάνατο μπορούμε
Είπε κι απέ σηκώθηκε ,στολίστηκε
Της διαμαντένιας του ψυχής εζώστη τ’άρματα
Και βγήκε να παλέψει με το χάροντα
Για την Κύπρο να παλέψει και για μάς

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-07-2008