Μερες νοσταλγιας Δημιουργός: φεγγαροφως, Ελεαννα «Οι λέξεις άρχιζαν να ζωγραφίζουν τους χάρτες των ματιών σου, μια ακόμη φορά, και έλαμπαν υπό το ελάχιστο φως σου και κρύβονταν στο άγρυπνο βλέμμα σου…» Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Μέρες νοσταλγίας.
Τα όνειρα μου αρχίζουν ξεθωριάζουν
Σαν μολυβένιες στάχτες παλεύουν να περάσουν
Σαν κάτι παλιό και απρόσμενα καινούριο μοιάζουν
Δίχως πια φως φωτίζουν το σκοτάδι
Δίχως φωνή, φωνάζουν το όνομα σου
Δίχως σώμα, αποζητάνε το άγγιγμα σου
Δίχως ανάμνηση θυμίζουν το βλέμμα σου
Φως σκοτάδι και αέρας
Η καρδιά μου έγινε αιθέρας
Κάποιο αρχέγονο συστατικό
Δίχως κάποιο πειραματισμό
Με έκανε απλά ένα τρωτό συνδυασμό.
Ακούω νότες παλιές από σπουδαγμένες μέρες
Ζητάω νερό νιότης από θαλασσινές πηγές
Μήπως και κάποια στιγμή αντικρύσω τα μάτια σου
Μες στο νερό όπως λένε μάγισσες παλιές
Τι τάχα να ναι αυτό που δεν με αφήνει να αφεθώ
Να χαθώ να φύγω μακριά σε ξεχασμένες μέρες και ώρες
Να βρω τον εαυτό μου και να φύγω μακριά κάπου που να μην υπάρχεις πια.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-07-2008 |