Παράδεισος στην αγχόνη

Δημιουργός: justawoman, Στέλλα Γεωργιάδου

Πρωτόλειο, μισοτελειωμένο αλλά ήθελε να βγει… κατασπαράξτε το

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αυτός ο τόπος -για να πούμε την αλήθεια-
με μεγάλωσε εν αιθρία
Σε σμίκρυνση, ό,τι ποθεί ένα παιδί, το μπόρεσα
Μα ήρθαν χρόνια αλλιώτικα
κι έπεσ' απάνω μου το βουητό των μελισσών
Εξόριστη κατέρχομαι στον ίδιο τόπο
Τα καμένα δέντρα, σύμβολα του νέου τρόμου
σπατάλη, γύμνια, ανυδρία
πίσσα και τσιμέντο αυλακώνουν την ομορφιά
και τα θολά νερά επιθανάτιος ρόγχος
Ο παράδεισος στην αγχόνη

Σπίτια, κιβώτια ζωής, κιβούρια αναμνήσεων
άνω, κάτω και πλαγίως
εξαπλώνονται δαιμονισμένα
Καρκινικά κύτταρα
σε ακανόνιστο πολλαπλασιασμό
Οι θεοί σκουριάζουν το μεγαλείο τους
κλεισμένοι στις βιτρίνες των μουσείων
και στους θηριώδεις ναούς των ανίδεων
που θεριεύουν απ’ τα ταμεία της φιλοπτώχου
Οι ποιητές αναμασούν το ευ
μιας ιδανικά, ανύπαρκτης πραγματικότητας
και μουσκεύουν τη θλίψη τους σε τέλμα απραξίας

Ζοφερό το μέλλον κραυγάζει
στα συντρίμμια της συνείδησης
ελέω ανθρώπων
Γνώμες παντού και κριτική άψογη
μα το συμφέρον, συμφέρον

Και ω, διανοούμενοι
αραγμένοι στις επίγειες πολυθρόνες σας
Θέα Ακρόπολη
Θέα Ακροναυπλία
Θέα ο Κιθαιρώνας και το Αιγαίο
και αναλύσεις πολλών mega pixel

Έλα κι εσύ μουρτζούφλη στην παρέα μας
κι εσύ απελπισμένη γενιά των επτακοσίων
Οι τριακόσοι πέσανε για σένα
Χαμογελάτε ρε, δε σας ζητάμε ανταλλάγματα
Περαστικά ειν’ όλα, αρκεί να έχεις την κατάλληλη περίθαλψη
την ακατάλληλη εκπαίδευση, την κατάλληλη διασύνδεση
και τον τρόπο σου

In a manner of speaking
ο παράδεισος δεν είναι ανυπόστατη έννοια
Είναι όλα όσα δε θα γνωρίσεις,
αλλά θα γεύεσαι στα όνειρά σου
Και σαφώς πρέπει να χαίρεσαι
που το μπορείς ακόμα

Άντε καληνύχτα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-07-2008