Ερωφίλης 8

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

....το έργο το είχε προλογίσει απ' την αρχή ο θάνατος....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άφωνη, βαριά εκπνοή, μέσα απ’ τα δόντια
Άδικη η επίθεση του, εμβολή
Σ’ έριξε σαν κεραυνός στα δυο μου πόδια
Νύχτα, μιάμιση ακριβώς, πριν το πρωί
Μ’ έλεγες αγάπη, ήλιο, δύναμή σου
Σού ‘λεγα πως θα παλεύω εγώ για σένα
Μα έμεινα να κουβαλώ με τη πληγή σου
Μια σακούλα, δυο παπούτσια πεταμένα

Σαν αστείο το στερνό το μήνυμά σου
Μάτια μου, μη μου θυμώνεις, είχες πει
Χάιδεψα το μέτωπο, τα μάγουλά σου
Σού ‘δωσα το τελευταίο μας φιλί
Κι έσπασα μα ο ήχος έμεινε εντός μου
Έκλεισα τις βέρες μας μες στο κουτί
Και γυρνώ στα βαλτοτόπια τώρα, φως μου
Para siempre tuyo μου ‘χες πει

Άφωνη, θαυμάζω πάλι το οκτώ μου
Τέλεια η ένωση κι η αρμονία
Πάνω εκεί μου πήρε το μισό εαυτό μου
Μου γελά από τότε όλο ειρωνεία
Κι αν δεν ήμουνα του βασιλιά η κόρη
Εσύ ήσουν ο Πανάρετός μου
Γύρω μου πια μόνο άδειοι χώροι
Και σιωπή ως τα πέρατα του κόσμου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-07-2008