νεκρικός ακόλουθος

Δημιουργός: giannisanas

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο εκμαγείο της πίκρας μου κτίστηκε το παράπονο
Η κατηγόρια του αυτού μου.
Γιατί; Κι ήταν σαν κάποτε όλα
Άνθιζαν μες την μελαγχολία.
Αλλά δεν ήταν κάποτε. Τώρα ήξερα.
Η γλύκα του καρπού δεν θα περίμενε.
Το άνθος έδεσε παράταιρα.
Και οι καιροί της καταφρόνιας
Έριξαν μέσα του δηλητήριο.
Η νεότητα κι η πολιορκία κι οι ύστεροι χρόνοι.
Θάνατος.
Ποίησή μου τρομερή. Έγινες για να καταλάβω.
Σαν ένα συμμάζεμα στα ριγμένα πέταλα
Για να φτιαχτεί το στεφάνι στο τελικό νεκροσέντονο.
Εσύ έσμιξες σε λίγες αράδες
Τον πόνο ενός γένους
Σμίλεψες στα σπλάχνα σου ωδή.
Έκανες υποφερτή την ζωή μου
Τραγουδώντας τον θάνατο.
Καλύτερα να ξέρεις.
Όλη η ιστορία με τα θρύψαλα
Είναι να βγάλεις κάποιο νόημα απ’ αυτά.
Γι αυτό ομολογώ
Μου εστάθηκες ακριβή μου
Σύντροφος παρήγορος

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-07-2008