Λυκόφως

Δημιουργός: eryx-t

Έβρεξε σήμερα αλλά οι λέξεις μου ακόμη λιγοστές στη στέρνα. Γι' αυτό άνοιξα ένα παλιό folder-σεντούκι-μποτίλια σκονισμένη κι έβγαλα κάτι να σερβίρω κι εγώ... Είναι από την εποχή που είχα πρωτοπάρει τον 486/66... αν θυμάμαι καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η μέρα κι η νύχτα των χεριών
η μέρα κι η νύχτα του κορμιού
είναι μια οσμή με μάτι άγρυπνο
Φτάνει να στρέψεις το πρόσωπο
και με το μάγουλο ν'ακολουθήσεις το χάδι
Φτάνει να βουτήξεις το δάχτυλό σου
στο ρετσίνι της πληγής
- οτι το ξύλο έχει μια μεγάλη ψυχή-
Τότε ο χρόνος αποκτά κρυστάλλινη διαύγεια
και η στιγμή ξεδιπλώνεται μες στο μυαλό
εξακοντίζεται το νήμα της αίσθησης
Το μάτι αγκαλιάζει με ρίζες το βράχο
ως να νιώσει για τα καλά
τη φλέβα που πονάει μέσα στην πέτρα
τη γνώση που στέκεται
εν μέσω των υδάτων
παραδομένη στη φθορά των αιώνων
ως να βουλιάξουν τα λιβάδια, οι κάμποι
τα δάση και τα μαγικά ξέφωτα
εγκαταλελειμμένων θρησκειών
ως να σιγάσουνε και τα τραγούδια της γης
κι ο αρχαίος θρήνος
Να χαθούν και τα τελευταία σκυλιά
που αλυχτάνε νύχτα σαν τις ανθρώπινες ψυχές
ως ν'αγκαλιάσει τον ουρανό
ένα αλμυρό θροΐζον έρεβος
Αίμα και νερό
να μην ξεχωρίζουν πια

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-01-2005