Πολυξένη

Δημιουργός: Ουτοπία, Πόλυ

Στον Βαγγέλη που ρώτησε τ' όνομά μου.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια η αλήθεια, ένα το ψέμα κι εσύ μια ξένη
σε έναν κόσμο που πριν χαράξει ξανά βραδιάζει
μες στην ψυχή σου η νύχτα θλίψη πάντα σταλάζει
κι αναρωτιέσαι που 'ναι η αγάπη αχ Πολυξένη.

Πολλά μηνύματα σου 'στειλαν άγγελοι περαστικοί
σου 'ταξαν όνειρα που τα θυμάσαι και βλαστιμάς
ένα εισιτήριο για τον παράδεισο της Χαλιμάς
στο παραμύθι τους που 'χε πεθάνει πριν γεννηθεί.

Λόγια που 'ψαξαν κι όμως δε βρήκαν θέση ακόμα
όλοι οι στίχοι σου, παιδιά του έρωτα αρρωστημένα
σκέψεις παράξενες υμνούν του τίποτα τ' αποθημένα
σαλεύει ο νους, πίνει ο ήλιος σου γίνεται λιώμα.

Πλάι στο άπειρο δες κοντοστέκεσαι μαυροντυμένη
φεγγάρι αντίστροφα που περιφέρεται είναι το χθες
που δεν το θέλεις μα σ' έχει πλανέψει και ας το καις
σε κάθε πράξη σου, σε κάθε λέξη σου αχ Πολυξένη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-08-2008