Δειλία

Δημιουργός: xamogelaki, Ε. Κωνσταντινίδου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο κύμα καθρεφτίζονται έρημης παραλίας
χρυσάφι ατόφιο και μπλε φεγγάρια ασημένια
ερείπια αναδύονται αρχαίας πολιτείας
στ αχνό ημίφως ξωτικά χορεύουν μαγεμένα

Κοιτώ τ αστέρια και ζητώ χρησμούς και μάγια μυστικά
να κόψουν όσα γόρδια δεσμά με φυλακίσαν
κι ελεύθερα τα χέρια μου να απλωθούν ξανά
για ν αγκαλιάσουν τρυφερά όσους με αγαπήσαν

Κίβδηλες σκέψεις για ένδοξες κι ευτυχισμένες νίκες
καλά κλεισμένος ο χρησμός στο κάστρο ενός άστρου
το αντικλείδι φοβερές φυλάνε Ερινύες
πικρά δειλιάζω στα φριχτά, ψηλά τείχη του κάστρου

Στη δίκη κρίθηκα ένοχη, της μάχης λιποτάκτης,
αιώνια θα κουβαλώ το βάρος του ονείρου
Σίσυφος μιας εξ΄ορισμού χαμένης μου αγάπης,
παγιδευμένη στα δεσμά του χάρτινού μου πύργου

31/12/1995

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-08-2008