Δελτία Τύπου

Δημιουργός: akida

Με την ευγενική χορηγία όλων σας κι εγώ θα γίνω ποιητής.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

21-8-08


Πίσω απ’ τους χτύπους και στη πρώτη αγριάδα
θα δαγκωθώ, κι αχ! γλυκά θα τραφώ
αφήνοντας τα κυτταρά μου αδειανά
και φυτρωμένα με μολόχες των ψαλμών

Θαλασσινό εσύ ξεφτέρι σινικό
Σου γράφω απόψε ένα τραγούδι
που τραγουδάει γλυκά το αγγελούδι

Νύχτα έλα και πάρε με να φύγουμε ξανά μαζί
αφού στο βάθος μας πονά και η καρδιά δε βρίσκει άκρη;
Βασισου πανω μου αγαπη μου...
το ξερεις πως δεν μπορω να μεινω για πολυ....
ειμαι βλασταρι εραστων που δεν περασαν βέρα
που με τα δόντια τρέφεται με νύχια γρατζουνεί

χρυσάφι ατόφιο και μπλε φεγγάρια ασημένια
κόκκινο δάκρυ κατακλύζει την παλάμη...
Με τη στερνή ανάσα μου λυγμό θα ψιθυρίσω
πως δεν μ’ αγάπησες ποτέ, «γιατί;» θα σε ρωτήσω
φως έχει ανάγκη η ψυχή και ζωογόνο αγέρα

και δίδαξαν και έφεραν της λευτεριάς την αύρα
Περιπατάς και συζητά για σε όλοι η Ελλάδα
Το όνειρό τους το ξεσκίζουν σα λιοντάρια.
Ένα ποίημα ένα στυφό κατακάθι άρρωστων επιδιώξεων

Τα παπούτσια μου με φόρεσαν
σε μόλυναν βιολογικά, σε εξαέρωσαν πυρηνικά
καί ένα γράμμα από το χθές είν' όλη η χαρά μας
- Τι τρίχες κάθεσαι και λές βρές με το χθές διαφορές
Δεν νιώθεις το χέρι μου να τρέμει σαν την κοιλιά σου ακουμπά ;

Κόλλησα γρίπη
πονάν τα κόκαλα μου και συμμαζεύω μια ζωή που έκανες κομμάτια
Τα μεγάλα του χειμώνα παλτά φοριούνται χωρίς προβλήματα πολλά

Μάλλον έχεις μάθει με τα πολλά να ευχαριστιέσαι
με αυτά τα λιγοστά μάλλον χαλιέσαι,"
-Μονολεκτική απάντηση σου δίνω ΑΠΟΛΥΕΣΑΙ"
Ο κυρ Γιώργος αντι για καλημέρα θα πει απολύεσαι........

ΣΗΚΩΘΗΚΑ Κ ΕΦΥΓΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΗΜΟΥΝ ΣΚΥΦΤΟΣ
ένα αϊτόπουλο μονάχο κι ορφανό.
Ήταν βαριά η συννεφιά ταίριαξε στην καρδιά μου,

Κι ο καπετάνιος φώναζε με όλο του το άχτι
Πιασ’ το τιμόνι ποιο γερά για να σωθούμε ναύτη
Κι ας λερώναμε τα βρακιά μας...
Και ας πρατσαλιζόμαστε...

Βυθισμένο τ’ όνειρό μου, πού πηγαίνω με ρωτάς
Βυθισμένο τ’ όνειρό μου, πού πηγαίνω με ρωτάς


Θυμωμένα όνειρα ζητούν αποκαθήλωση
από έναν εν δυνάμει σταυρό
άτολμα πάνε κάνοντας τα μικρά πηδηματάκια
ταπεινά κρατάν γερά τα μικρά τους καλαθάκια
...
Τα μύδια αχνίζανε καυτά, στην μαύρη λαμαρίνα...




[align=right]22-8-08

Της θάλασσας άγγιξαν τον αφρό
παιδιά με κομποσκοίνια στον καρπό
στις ίνες του κορμιού μου θρονιάζονται σαν την βρωμιά...
...και τότε ενώθηκε η αρχή με τ’ ασημένιο βέλος
Και έσπασε το σταμνί πουταν στον τοίχο χωμένο!

Όχι κηρύγματα λοιπόν.
Όχι σ’ εμένα!
-Που γυρνάς και που χάνεσαι τώρα;
-Δεν θέλω να έχω νταβατζή
ολημερίς καθημερνή
στον κόσμο που δεν κάνουν το σωστό...

σκέψεις δεν κάνεις για φυγή
απ΄τ΄όμορφο Αγροστόλι
το τι θα ζουμε και οι δυο να συμμετεχουμε...
Λίγο ψαράκι παστό Θα φάμε μόνο αυτό
Έτσι ακέρια και όμορφη
θα είναι πάντα μαζί μου
Πέραν πάσης υποψίας

Αλί στη Λίτσα, που γηρνάει
και μ΄αναπνεει μ΄ενα φιλι που΄ναι δικο σου
βρες ένα τρόπο ν΄ανεβει το ηθικό σου,..

πώς να σε πιάσω με πόδια βαριά
με την άσπρη σου νυχτικιά,
Να λικνίζεται στην πύρινη τη λαίλαπα...


έτσι κι αλλιώς εγώ..την έσπασα..τη γυάλα...

...ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ ΟΥΤΕ ΦΥΤΙΝΗ ΜΙΝΕΡΒΑ!!![/align]

[align=right]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-08-2008