Μια καρέκλα αδειανή

Δημιουργός: Γιαννης Στιχακης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια καρέκλα αδειανή

Πως να σε ζωγραφίσω απλά με μία λέξη
έτσι όπως είσαι σκυφτή και λυπημένη
σ’αυτή τη τύχη , η μοίρα , μου χει πλέξει
με μια καρέκλα που κάποιον περιμένει

πολλά τα χρόνια της , μαζί μου , αγναντεύει
το ξύλο της παλιό από λύπη σκεβρωμένο
σαν την κοιτώ , μου λέει πως προσμένει
ότι κι εγώ από καιρό ψυχή μου αγαπημένο

λίγο ρετσίνι έσταξε νομίζω είναι δάκρυ
το χει κρυμμένο πικρό γλιστράει σαν πονά
το ήξερα κι εγώ μαζί της έρχεται στην άκρη
άλλο ένα ανθρώπινο στο μάγουλο κυλά

και τη κοιτώ και με κοιτά και τίποτα δε λέμε
άδεια κι αυτή άδειος και εγώ , τι να της πω
μαζί κι οι δυό κοντά καθόμαστε και κλαίμε
δε σταματά τη θλίψη της κι ας την παρακαλώ

εκεί πάλι παρέα , μας έπιασε ξανά το βράδυ
εκεί πάλι μας βρήκε και τ’ άλλο το πρωί
και τώρα ακόμα στη γραφή σχεδόν σκοτάδι
κοντά της είμαι και στη μέση εκπνέει ένα κερί

κι οι δυο μας ξέρουμε πως δεν θα ξαναρθεί
έτσι καρέκλα μου θα μείνεις μαζί μου αδειανή.


[B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-08-2008