Αγάπη-θεά

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

στην αγαπη μου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στον άγιο δρόμο σου ώς ήταν νάμπω
Συγχώρα με αν πλανήθηκα στης αρνησιάς τον κάμπο
Τι κι αν για σένα έσερνα μιά γνώμη ακαμάτρα
Η αγάπη σου δυνάμωσε τριγύρα μου τη λάτρα

Τώρα παρακαλώ το άμετρο ποτάμι σου να στρέψει
Οπου η χαρά αδιάκοπα φουντώνει μου την σκέψη
Μόνο,ας ήτανε αγάπη μου η θλίψη κι η σιωπή μου
Στην άγια μέσα αγκαλιά σου να σβύσει τη ντροπή μου

Και θάρρεψα αποκρίθηκε : «Για νάρθεις ως εμένα
Πολλά σου εφέξαν όνειρα στο δρόμο σου σπαρμένα
Δεν είναι τα ουράνια δεν είναι του Άδη κοιμητήρι
Του Παραδείσου το ακοίμητο που μπήκες χωνευτήρι

Εδώ’ναι η άμετρη σιγή,εδώ κρύφια τάξη
Εδώ η δροσιά ακούγεται απο τα νέφη αν στάξει
Εδώ'ναι η ομορφιά κι η συντηχιά της φύσης
Εδώ ανταμώνονται με μιά,της γής όλες οι αισθήσεις

Εδώ του καυμού είν’ο βυθός,εδώ του μόχθου η κόχη
Εδώ τρέμει ο άνθρωπος το ναί ν’ακούσει ή τ’όχι
Άγρυπνη κρατάει εδώ φωτιά πολύ ψηλά αναμμένη
Του πόθου η μαντική γύρα συμμαζεμένη

Κόκκινη η πανσέληνο προβαίνει αργή τρανή
Στο πορφυρό της χρώμα κόκκινοι βάφονται κι ουρανοί
Εδώ η αγάπη,τη μοναξιά τρομάζοντας και τον βαρύ αγώνα
Με τη καρδιά σφυροκοπά σε χέρια νού και γόνα»

Έτσι τα λόγια της σιγά στα φρένα μου χτυπούσαν
Κι απάνωθέ μου λάμνανε αετοί και τριγυρνούσαν
Και κάθισα στα πόδια της σαν ένας που ξεχνιέται
Πάνω στα ίδια της τα γόνατα βαθιά αποκοιμιέται

Των άστρων είχε πάνω της το περιβόλι γύρει
Σάμπως μελίσσι που ξεσπούσε βαμμένο απο γύρη
Εκεί στα πόδια της σφιχτά συμμαζεμένος
Άσειστος ήμουν ζωντανός και ζούσα πεθαμένος..........

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-08-2008