Διφωνο τραγουδι

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κι όμως θα μπόρειε νάτανε γλυκειά η ζωή μα και καλή
Σαν τα δεντρά ν’ανθίζαμε ,ήρεμα και μακάρια
Νάτανε μες στα στήθια μας δροσιές πολλές και φώς πολύ
Και τα πλατειά μας μέτωπα να λάμπανε καθάρια

Θα μπόρειε νάταν ο ουρανός πασίχαρος και φωτεινός
Μπάρσαμο για τα μάτια μας μπάρσαμο στα πνεμόνια
Νάταν η δόλια ετούτη γής πράδεισο του καθενός
Με τα πολλά τα στάχυα της ,τα δέντρα και τ’αηδόνια.

Θα μπόρειε νάχε ο άνθρωπος μπλεχτά λουλούδια στα μαλιά
Νάχε χαρούμενους σκοπούς στο μαραμένο στόμα
Νάχε τα μπράτσα του γερά και για την άγια τη δουλειά
Και για τις άγιες αγκαλιές στο καθαρό του στρώμα.

Έτσι σιγά θα διάβαινε καλή η ζωή μας και γλυκειά
Ως φρούτα θα ωριμάζαμε που γέρνουνε στα κλώνια
Οι μήνες μέλι θάσταζαν αγάλια αγάλια στην καρδιά
Και τους χυμούς στα στήθια μας θα πλήθαιναν τα χρόνια

Κι όταν στερνά θε νάφτανε στην ώρα κι ο Θεριστής
Θάταν κι εκείνος ήμερος και γαληνός και πράος
Κι εμείς με μάτι αδάκρυτο,θα χαιρετούσαμε τη γής
Και θα ξαναγυρίζαμε στο χάος.........

Ω ναι , θα μπόρειε νάτανε γλυκειά η ζωή μας και καλή
Μάρθαν και την κομμάτιασαν άγριων σκυλλιών ασκέρια
Κι εμείς ; εμείς σταθήκαμε άβουλοι πάντα και δειλοί
Και στον σταυρόν απλώσαμε μονάχοι μας τα χέρια

Μονάχοι μας τεντώσαμε για την αγχόνη το λαιμό
Μονάχοι μας γυμνώσαμε στο βούρδουλα τη ράχη
Κι ενώ ήταν οι δυνάμεις μας θάλασσες δίχως τελειωμό
Προτού να πολεμήσουμε τη χάσαμε τη μάχη.........

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-08-2008