εξομολόγηση

Δημιουργός: leontokardos, thanasis

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σ'ΑΓΑΠΩ ΕΙΣΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΤΟ ΠΑΘΟΣ..
ΘΕΛΩ ΜΑΖΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ...
ΝΑ ΚΟΙΤΑΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΟΥΡΑΝΟ..
ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΙΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ..
Σ'ΑΓΑΠΩ ΕΙΣΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ Η ΜΙΑ..
ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΑΣ ΦΙΛΙ
ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΜΠΟΡΩ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΦΤΑΝΕΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΕΣΥ ΚΑΙ ΝΑ ΓΕΛΑΣ,Σ'ΑΓΑΠΩ ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ, ΑΓΑΠΩ ΚΑΘΕ ΤΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ...
ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΟΥ ΜΙΣΟ ΠΟΥ ΟΤΑΝ ΔΕ ΣΕ ΒΛΕΠΩ ΝΙΩΘΩ ΜΙΣΟΣ..
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΕΣΥ ΠΟΥ ΟΤΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΑΥΓΗ ΚΑΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΒΓΑΙΝΕΙ ΔΕ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΩ, ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΖΩ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΜΕ ΧΑΡΑ,
ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΣΑΝ ΤΑ ΚΟΙΤΩ ΤΑΞΙΔΕΥΩ ΚΑΙ ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΑΝ ΧΑΘΩ
ΕΠΙΔΕΙ ΣΕ ΑΓΑΠΩ...
ΣΟΥ ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΜΟΥ ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ ΟΤΙ ΚΙ ΑΝ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΓΙΑ ΝΑ ΣΟΥ ΚΡΑΤΩ,
ΑΝΤΙΟ ΠΟΤΕ ΜΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ, ΠΑΡΑ ΜΟΝΑΧΑ ΘΑ Σ'ΑΓΑΠΩ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ...
ΜΠΗΚΑΜΕ ΣΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΤΑ ΦΥΛΛΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΣΙΓΑ-ΣΙΓΑ ΝΑ ΠΕΦΤΟΥΝ ΚΙ ΟΜΩΣ ΒΛΕΠΩ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΝΑ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕ ΦΤΑΝΕΙ Ο ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΔΙΟΤΙ Σ'ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΒΑΖΩ ΣΥΝΝΟΡΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΠΟΥ ΘΑ Σ'ΑΓΑΠΩ... ΤΙΣ ΚΡΥΕΣ ΝΥΧΤΕΣ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΜΟΥ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ ΝΑ ΣΕ ΠΡΟΣΕΧΩ, ΝΑ ΣΕ ΣΚΕΠΑΖΩ ΝΑ ΜΗΝ ΜΟΥ ΚΡΥΩΣΕΙΣ, ΝΑ ΣΟΥ ΛΕΩ ΓΛΥΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΟΜΟΡΦΟ ΤΕΛΟΣ, ΘΑ ΣΟΥ ΛΕΩ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΓΑΠΗΣ, ΑΓΑΠΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΜΕ ΡΟΔΟΠΕΤΑΛΑ ΣΤΡΩΜΕΝΗ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΖΩ ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΑΓΑΠΩ... ΗΣΟΥΝ, ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΣΑΙ Η ΚΑΨΟΥΡΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ ΤΑ ΣΤΙΓΜΑΤΑ ΤΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ... ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΟΥ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΦΩΝΑΖΕΙ...
Σ'ΑΓΑΠΩ ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ.....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-08-2008