Ελευθερια

Δημιουργός: zpeponi, Νικος

...ό,τι απόμεινε...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κίνησα νωρίς για να σε βρω
-δεκατρία και κάτι, αν θυμάμαι-
Μα θαρρώ ακόμη πως κοιμάμαι:
Έφτασα σαράντα κι απορώ.

Που ’ναι τα ταξίδια που μου τάξαν.
Που οι χρυσοκόκκινες αυλές.
Μύρισαν μεσάνυχτα οι αυγές,
σ’ άγονες φωτιές σαν με στιβάξαν.

Όνειρα γλυκά και δόλια πλάνη,
ενός βραζιλιάνικου ρυθμού.
Γίναμε στο τέλος του συρμού,
οι φτωχοί κι αλλόκοτοι ζητιάνοι.

Πόναγαν οι σκέψεις σαν γυρνούσαν,
σ' όμορφες, κλεμμένες Κυριακές.
Μπλέκονταν κρυφά με τις καρδιές,
που για μια ελπίδα ξαγρυπνούσαν.

Αχ Ελευθερία βασανισμένη...
Ύμνους θα σου φέρνω να γιορτάζεις,
όταν με τα δάκρυα αίμα στάζεις,
όπως μια που σβήνει ερωμένη.

Κόρη εσύ αστείρευτη από χάδια.
Θα ρθουν κι ας αργήσουν οι χαμένοι,
όλοι αυτοί που σε φωνάζαν ξένη,
όταν τους θολώναν τα πετράδια.

Τίποτα μακρυά σου δεν με παίρνει.
Διώχνω τις Γοργόνες και τον Μίδα.
Μόνο το φιλί σου παλλακίδα,
δίνει στη ψυχή μου ό,τι προσμένει.

Γέρο ας με είπαν, ξεδοντιάρη.
Δίπλα σου θα ρθώ για να ξαπλώσω.
Του Άδη μόνο μια χαρά θα δώσω:
Το από φόβο λεύτερο κουφάρι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-09-2008