Ασπιλη Αγαπη

Δημιουργός: agrafos

ΣΕ ΟΛΟΥς

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Του Πλατωνα τον Ερωτα,
για Βελο τον φορουσες,
την ομορφια της υπαρξης,
με ποιηματα μετρουσες.
Το προσωπο σου αφαντο,
στων κρισεων τη ντροπη.


Ενα βιολι ζωγραφιζε με νοτες,
την μεσα σου φωνη,
σαν μου μιλουσες.
Με την Ηχω της παλευε,
ποια θα μου πρωτοπει,
πως η Αγαπη ειναι η Συνουσια,
του Ερωτα με τη Θυσια.


Εκλειψεις μες, τα ματια σου,
πασχιζαν απεγνωσμενα,
την Ευθυγραμιση που τις γεννησε,
να δεσουν με αλυσιδες.
Εκει να μεινουν.
Οι κορες σου,
ποτε να μη με δουνε.


Οι γραμμες της Ζωης στις παλαμες σου,
τροχιες χαμενων Αστεριων.
Πλανωνται στα Ονειρα,
αγνωστων Ποιητων.
Μα το Φως τους,
με καιει ακομα,
σαν τα χερια σου φιλω.


Και Συ,
μονο ν, ακους μου τη φωνη,
αντιλαλους να κανει.
Στων φυλων μας τα ορια χτυπωντας,
νεους Οριζοντες να φτιανει.
Να σου λεει ο Ερωτας,
καποτε σε ματωνει.
Μα η Αγαπη η Ασπιλη,
απ, το κενο της Ομορφιας,
ΣΕ ΣΩΝΕΙ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-09-2008