το τρίτο το ωραιότερο Δημιουργός: anuya, Diogenees http://users.sch.gr/ioakenanid/leontijkyrjakov.htm Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Σήμερα παραθέτω το τρίτο κ ωραιότερο που διαθέτω ποίημα του Γ. Κοστοπραβ, δείτε μετά απο το δικόμου κ δέν θα χάσετε, είναι αληθινά συγκινητικό, ακόμη περισσότερο όταν σκέφτεσαι οτι ο άνθρωπος αυτός πλήρωσε την ποίησητου με τη ζωήτου, απαγχονίσθηκε σε ηλικία 34 ετών.
[align=center][font=Lucida Sans Unicode][color=black]Είναι βαρύ αυτό το πτώμα είναι λείψανο άγιο ευωδιάζει
δέν κάνει να το φάν τα σκυλιά τα κοράκια κι οι λύκοι
της Ουκρανίας των Ρωμιών της λογοτεχνίας και της γλώσσας
είναι βαρύ αυτό το πτώμα είναι λείψανο άγιο ευωδιάζει
είναι ιερή η ιστορίατους δέν την πετούν στα σκουπίδια
πρέπει αυτή η δημιουργία προσιτή νάναι σ’όλο τον κόσμο
δημιουργία πεθαμένη είναι αλλα δέν σαπίζει δέν λιώνει
σάν των δικαίων των εν πίστει τετελειωμένων μαρτύρων
σώματα που άφθαρτα σώζονται ώς την ημέρα της κρίσης
τότε θα ζυγιστεί επακριβώς η μελάνη και το αίμα
το αίμα ολονών των μαρτύρων και των σοφών η μελάνη
σάν Μυροφόρες σώμα νεκρό να μυρώσουμε ας πάμε
κρύβοντας μύχια ελπίδα να τό ’βρουμε αναστημένο.[/align]
[align=center][font=Palatino Linotype][color=black]|SEVDALIQ|
СЕВТАЛЫХ
έρωτας
απο κάτω εκ τον ήλιο ηπλώθη, χλιαίνεται
γυαλιστερό γειαλουδίου |QAJA|…
- ώς το |SiRT| |TEKARAN| όπου φαίνεται
κυματίζει και |ЖAngQAR|ιά.
απο κάτω απ’ τον ήλιο απλώθηκε, ζεσταίνεται (ευχάριστα) γυαλιστερός της θάλασσας βράχος… μέχρι την ράχη (του βουνού) εκεί που μόλις φαίνεται, κυματίζει και γαλανίζει. (η θάλασσα κυματίζει και δείχνει το γαλανότης χρώμα, κάνει το τοπίο γαλανό μέχρι εκείνο το βουνό το τόσο μακρινό που μόλις διακρίνεται)
ПКАХ ТОН ИЛЮ ИПЛОТЪЕН, ХЛЕНЫТ
ЯЛЫСТРО ЯЛОДЪЫ ХАЯ...
ОС ТО СИРТ, ТЭКАРАН ПУ ФЕНЭТ,
КИМАТЫЗИ КЕ ЖАНКАРЯ.
απ’έσω το κύμα πετάει το δίχτυ.
απο κάτω εκ τον ήλιο γυαλίζει το κύμα,
χάλις μέγα ψάρι πετάσχει…
ελαύνων το |ιΑΓΑ| ημείς παγαίνουμε δύοι-μας,
όπου σκιαδεύει το |QΑΡΑΤΑς|
μές το κύμα πετιέται το δίχτυ. κάτω απ’ τον ήλιο γυαλίζει το κύμα, ολόιδια (σάν) μεγάλο ψάρι (το κύμα μέσα απο τη θάλασσα) πετάγεται… κατα μήκος της ακτής πηγαίνουμε οι δυόμας, όπου σκϊάζει ο μεγάλος βράχος.
ПЕС ТО КИМА ПЕТАЙ ТО ДЪЫХТ. (ο στίχος αυτός είναι μόνοςτου, μάλλον υπήρχαν άλλοι τρείς στίχοι με τους οποίους μαζί σχημάτιζε τετράστιχο)
ПКАХ ТОН ИЛЮ ЯЛЫЗ ТО КИМА,
ХАЛЫС МЕГА ПСАРИ ПЕТАШ...
ЛОН Т'ЯГА МИС ПАЭНУМ ДЪЫ-МАС,
ПУ ЩАДЪЕВИ ТО ХАРАТАШ.
|QA$IRLA|εύουνε ολισθηρούτσικα μύδια
πάνω στο κρύο, |TEMiZ|ικο |QUM|.
απο κάτω εκ τα μαύρα-σου |QAJTAN|ια-φρύδια
χλιούτσικα μάτια ανατρανούν |QAR$I|μου.
κάνουνε φλοίσβο λεία, γλιστερά μύδια πάνω στην κρύα, καθαρή άμμο. κάτω απο τα μαύρασου γαϊτάνια – φρύδια ζεστούτσικα (=ζεστά, αγαπημένα) μάτια κοιτάζουν απέναντιμου. (=με κοιτάζουν κατάματα)
ХАШИРЛЭВУНЭ СТРУЦКА МИДЪА
ПАС ТО КРИО, ТЭМИЗКО ХУМ.
ПКАХ ТА МАВРА-С ГАЙТАНЯ-ФРИДЪА
ХЛЫЦКА МАТЯ ДРАНУН ХАРШУМ.
ξέρω: |TEK|ας |KŒT|εύει νύχτα,
- όλο-ένα να ξημερεύει,
|ΤΕΚ|ας μουλώνουμε το |SEVDALIQ|μας,
όλο-ένα να |BiLiN|εύει.
ξέρω: παρόλο που παρατείνεται η νύχτα, οπωσδήποτε θα ξημερώσει. παρόλο που κρύβουμε τον έρωταμας, οπωσδήποτε θα φανερωθεί!
КСЕРО: ТЭК АС КУТЭВИ НЫХТА,
ОЛО-ЭНА НА КСИМЕРЕВ,
ТЭК АС МЛОНУМ ТО СЕВТАЛЫХ-МАС,
ОЛО-ЭНА НА БИЛЫНЭВ!
πέφτει το πλέχτρα-σου πάνω στα ωμοπλάτια-σου.
συ |NE| λέεις και |NE| λαλείς,
μα εγώ είδα εις δικά-σου τα μάτια,
οτι είμαι εις ολουνούς |BAHTLI|δης.
πέφτει η πλεξούδασου πάνω στους ώμουςσου, εσύ ούτε μιλείς ούτε λαλείς, μα εγώ είδα στα δικάσου τα μάτια οτι είμαι απο όλους ο πιό καλότυχος.
ПЕФТ ТО ПЛЭХТРА-СУ ПАС Т'АМБЛАТЯ-С.
СИ НЭ ЛЕЙИС КЕ НЭ ЛАЛЫС,
МА ГО ИДЪА С ДЪЫКА-С ТА МАТЯ,
ОТЫ ИМИ С ОЛНУС ВАХТЛЫДЪС.
– μένα φαίνεται-με: εγώ απο λόγου-μου
λησμόνησα όλα τα |LAAQIRD|έες,
μόνο ξέρω εγώ ένα λόγο,
οποίο, φυλάγω, να με το λέεις.
εμένα μου φαίνεται: εγώ απο μέρουςμου ξέχασα όλα τα λόγια, (όλες τις άλλες λέξεις), μόνο ξέρω έναν λόγο, τον οποίο περιμένω να μου τον πείς.
МЕНА ФЕНЭТ-МЕ: ГО АПЛОГУМ
ЗМОНСА ОЛА ТА ЛАХАРДЭЙС,
МОНО КСЕРО ГО ЭНА ЛОГО,
ПУЮ, ФЛАГО, НА МЕ ТО ЛЭЙС.
οποίο ένι εκ τα όλα λόγια
οία το δύνο-μας-πα ακριβό,
οποίο κάνει τους ξένους σόγια,
και το ζήσιμο – κατενό.
ο οποίος (λόγος) είναι απο όλα τα λόγια όσο και (όλη) η δύναμημας πολύτιμος, ο οποίος (λόγος) κάνει τους ξένους συγγενείς, και (κάνει) τη ζωή να έχει ουσία.
ПУЮ ЭН АХ ТА ОЛА ЛОЯ
Я Т'ДЪЫНУ-МАС-ПА АКРИВО,
ПУЮ КАНЫ ТУС КСЕНУС-СОЯ,
КЕ ТО ЗИСИМО - КАТЫНО.
…|ΤΕΚARAN| πουσπουρίζει το κύμα,
|ΤΕΚARAN| |QA$IRLA|εύει το |QΟΥΜ|…
ελαύνων το |JAQA| ημείς παγαίνουμε δύοι-μας,
χλιούτσικα μάτια ανατρανούν |QAR$I|μου,
ελαφρώς ψιθυρίζει το κύμα, ελαφρώς κάνει φλοίσβο η άμμος… κατα μήκος της ακτής πηγαίνουμε οι δυόμας, ζεστούτσικα μάτια με κοιτάζουν κατενώπιον,
...ТЭКАРАН ПУШПУРИЗ ТО КИМА,
ТЭКАРАН ХАШИРЛЭВ ТО ХУМ...
ЛОН Т'ЯГА МИС ПАЭНУМ ДЪЫ-МАС,
ХЛЫЦКА МАТЯ ДРАНУН ХАРШУ-М,
τί|QADAR| κι άν |KŒT|εύει νύχτα,
έρχεται ώρα να ξημερεύει,
- |ΤΕΚ|ας μουλώνουμε το |SEVDALIQ|μας,
ήρθεν ώρα να |BiLiN|εύει!
όσο κι άν παρατείνεται η νύχτα, έρχεται ώρα να ξημερώσει, άν και κρύβουμε τον έρωταμας, ήρθε η ώρα να φανερωθεί!
ТЫХАДАР ТЯН КУТЗВИ НЫХТА,
ЭРКИТ ОРА-НА КСИМЕРЕВ,
ТЭК АС МЛОНУМ ТО СЕВТАЛЫХ-МАС,
ИРТЭН ОРА НА БИЛЫНЭВ![/align]
(γραμμένο στην Οδησσό, 8 – 9 του Σεπτέβρη 1935)
Με αυτό και τα δύο προηγούμενα (προηγούμενες 2 αναρτήσειςμου) πήραμε μιά ιδέα του τί ποιητής και τί άνθρωπος ήταν αυτός ο Γιώργης Κοστοπραβ, και τί κακό μπορεί να έκανε ωστε να συλληφθεί στις 23/12/1937 και να εκτελεσθεί στις 14/02/1938.
Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-09-2008 | |