Οι Φιλοι Μου

Δημιουργός: agrafos

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥς ΓΝΩΣΤΟΥς, ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟΥς ΦΙΛΟΥς ΜΟΥ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εχει ποταμια η Ζωη,
που πισω σε γυρνανε.
μα οταν η θυμηση ξεχνα,
δε ξερουν που να πανε.

Γινονται χειμαροι μ, ορμη
που σκαβουν τις πληγες μας.
Βιωμα και πονο μαρτυρουν,
οι αναρθρες κραυγες μας


Οι φιλοι μου ηταν Ονειρα
που ηρθαν στη Γη,
και γιναν Εφιαλτες
Ητανε Θειοι συνειρμοι
στη Γη'ι'νή τους προβολη,
μοιαζαν με αυταπατες


Τωρα εδω στα χαμηλα,
τους φώρτοσαν με λαθη,
κι αγεννητους τους πεταξαν,
μες των Χριστων τα Παθη

Ομως με γελια δυνατα
ξορκιζουν το Κακο τους.
απ,το φευγιο του οριζουνε
,ξανα το Ριζικο τους

Οταν οι φιλοι μου γελουν,
ανθιζουν τα Φεγγαρια.
Γινονται Πανσεληνοι,
που τους μετρουν τα χναρια.
Αυτα που κανουν σαν πατουν
στις οχθες των Ορμων τους,
γινονται δρομοι διαβατοί
των Αναρχων Δομών τους

Οταν οι Φιλιο μου Γελουν
ο Θανατος Σωπαινει.
Βαθεια ανασα η Ζωη,
απ, τη Ζωη τους παιρνει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-09-2008