Ο Ήρωας μου

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=right]Ο Ήρωας μου Ι (Ε)

Έλα στ' όνειρό μου μ' ένα ιπτάμενο χαλί
Έλα τώρα που οι φωνές κι η ταραχή έχουν κοπάσει
Κι έχω ένα νησί κρυφό
Τώρα που τα παλιά μου παραμύθια έχουν καεί
Ή έχουν σωπάσει
Εκεί θα σε υποδεχτώ
Δεν έχω πια πολλά να σε φιλέψω
Θάλασσα μονάχα κι ουρανό
Κι είναι το λιμάνι μου αδειανό
Να σε δεχτεί
Στους κόλπους του η ψυχή σου να ξεκουραστεί
Να ξαποστάσει
Έλα τώρα που πλησιάζει η ώρα για να κοιμηθώ
Φέρε μου το δικό σου παραμύθι να διαβάσω
Κι αν δεν είσαι ήρωας
Τις μαγικές τις λέξεις και το ιπτάμενο χαλί αν δεν κατέχεις
Έλα απλά για να σε δω
Τώρα που οι φωνές κι η ταραχή έχουν κοπάσει
Θάλασσα θέλω νά 'χω μόνο κι ουρανό
Κι όσα ταξίδια η αγκαλιά μου θα χωρέσει[/align]


Ο Ήρωάς μου ΙΙ


…………………………………….Μετά
μου τέλειωσαν τα όνειρα που σε προσμέναν να ‘ρθεις, αφού
εξάντλησα και το ύστατο απόθεμα κι έπειτα
τα κοίταξα όλα στη σειρά μια μέρα σταθερά και
μ’ όλο μου το πείσμα είπα πως δεν μου κάνουν πια. Έτσι
τράβηξα το καλώδιο απ’ την πρίζα απλά που
τα γρανάζια έπαψαν να γυρίζουν και που
οι μηχανές υποτονίσαν μέχρι
ο βόμβος τους κατέληξε μια μακρινή ανάμνηση. Γιατί
τα όνειρα, ξέρεις, δεν τρώνε πολλή ενέργεια όταν γεννιούνται αλλά
κάνουν θόρυβο και φασαρία πολλή. Ούτε
νησί έχω, ούτε λιμάνι εγώ, μόνο
κορμί κι ίσως
καρδιά κι ό, τι
στη σκέψη ακόμα επιμένει μόνο του γιατί
εγώ τελείωσα πια με τις επιμονές κι άλλο
δε θα παλέψω. Μόνο
γυναίκα, μόνο
γυναίκα, λέω. Κι ούτε
μία φορά δεν τη γλίτωσα. Δε
σώθηκα απ’ τη φωτιά – καμένη βγήκα και τώρα
πρέπει τα μάτια μου να ‘χω συνέχεια ανοιχτά γιατί
δεν έχω βλέφαρα να τα σκεπάσουν πια ούτε
αυταπάτες. Ό, τι
δεν κάηκε απ’ τα παλιά μου παραμύθια θα το ξεσκίσω μοναχή μου με
αυτά τα χέρια που άλλο δεν ψάχνουν την αφή, με
τα χέρια μου τα ίδια θα τ’ αφανίσω από προσώπου γης. Τώρα που
πλησιάζει η ώρα για να κοιμηθώ, μην
έρθεις. Δεν
έχω τίποτα να σε κεράσω και
θέλω μονάχα στις ώρες της ξεκούρασης να κατοικήσω. Να
μην έχω τίποτα και
τίποτα να μην μ’ έχει, αφού
τίποτα δε θα λοξοδρομήσει για χάρη μου ποτέ, αφού
ήρωες δεν υπάρχουν, ούτε λέξεις μαγικές κι εγώ
δεν ήμουνα ποτέ πριγκίπισσα, ούτε
βασίλισσα. Μόνο
γυναίκα, μόνο γυναίκα, λέω. Μπορείς
αυτό απλά να το δεχτείς και να το αγαπήσεις; Δε
θέλω ήρωες, κανείς δε θα με σώσει. Μπορείς να
με κοιτάξεις κι ό, τι δεις να
μείνει εδώ, ανάμεσα
σε σένα και σε μένα; Εξάλλου
δε χωρά πολλά η στιγμή μου κι εγώ
δε θέλω τίποτα περισσότερο από
μία ζωή.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-09-2008