Ονειρεμένη λίμνη

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ξημέρωμα φυγάδευα τ’ όνειρο ως τη λίμνη
των κοριτσιών οι ψίθυροι ταραζαν τη γαλήνη
ήδη η μάχη άρχισε και ο βοριάς ζυγώνει
ζητά η ώρα αντοχή ν’ αγκαλιαστούν οι πόνοι.

Τις στάλες διώχνεις της βροχής απ’ το παράθυρό μου
δίπλα μου γέρνεις και σιωπάς σαν να ‘σαι μερτικό μου.
Μείνε, μα βρες απάνεμο κι είναι βαρύς αιώνας
στη γη η ματιά συχώραγε πριν φτάσει ο χειμώνας.

Πρώτες νιφάδες του χιονιά, δε με κοιτάς στα μάτια
μες τη ζωή επέστρεφαν σκόρπια του χθες κομμάτια
τη χαραυγή παιχνίδιζαν ψέμα κι αλήθεια δέμα
ποιος να χωρίσει την αρχή απ’ το θλιμμένο τέρμα.

Η αιτία γέννησε πολλά, κορίτσια που αγρυπνούνε
αετούς σκορπάνε στα κρυφά και τις ψυχές ξυπνούνε
κι είσαι κι εσύ μια απ’ αυτές, σε βρήκα στ’ όνειρό μου
κλέβεις με ψίθυρους στιγμές, θυμάσαι το σκοπό μου.



[I]Τραγούδι που ικέτευε για μια χαμένη αγάπη
σφικτά κρατούσα μη χυθεί κείνο το πρώτο δάκρυ.[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-09-2008