Εσύ κι εγώ

Δημιουργός: Ουτοπία, Πόλυ

Δυόμιση ώρες απομένουν. Στην αδελφή μου Γιούλη.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μεσάνυχτα ξανά, στην πλάση μοιρολόι
σκορπά η καμπάνα με απόκοσμη φωνή
δώδεκα χτύποι και της μνήμης το ρολόι
αντίστροφα μετρά την κάθε μου στιγμή.

Γυρνά η σκέψη σε εκείνες τις βραδιές
σ' ένα σπιτάκι δίπλα στο νεκροταφείο
που βλέπαμε στων καντηλιών αναλαμπές
σκιές να λένε το πικρότερο αντίο.

Πόσο παράξενο ο φόβος δε σε άγγιζε
σ' ένα κρεβάτι μοιρασμένες συγκινήσεις
εσύ γελούσες, η καρδούλα μου πετάριζε
κι εκλιπαρούσα μόνη να μη με αφήσεις.

Το μισοφέγγαρο στον ουρανό μεγάλωνε
σαν ο Σεπτέμβρης τη νυχτιά την αγαπούσε
μα όταν θύμωνε μαζί της και τη μάλωνε
απ' τη βροχή όλη η γη μοσχοβολούσε.

Γρήγορα φύγανε τα χρόνια, χωριστήκαμε
πήγες στις Σέρρες, εγώ ήρθα Γερμανία
με χωρισμούς και δάκρυα συμβιβαστήκαμε
μα δε γιατρέψαμε ποτέ την απουσία.

Εσύ κατάφερες να βρεις το μονοπάτι
που οδηγεί σε μια ζωή με ισσοροπία
εγώ κατάφερα στης θλίψης το παλάτι
να έχω στέψει τα όνειρά μου Ουτοπία.

Σκίζοντας τώρα στης ψυχής μου τα βιβλία
με πίκρα ίσως... για να μη μ' ακολουθεί
του φθινοπώρου τη γλυκιά μελαγχολία
που πάντα λάτρευα θυμάμαι από μικρή.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-09-2008