Μ Α Ν Ο Σ Λ Ο Ϊ Ζ Ο Σ

Δημιουργός: Ιχνηλάτης, Δημήτρης Κωνσταντινίδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν σήμερα, έφυγε ο Μανώλης Λοΐζου (όπως ήταν το πραγματικό του όνομα).
Πέρασε στις γειτονιές των αγγέλων, αφήνοντας πίσω του, το έργο του
και όλους εμάς.
Απο το μυαλό μου περνάει η σκηνή, που ο Σαββόπουλος, κλαίει στο αεροδρόμιο, κρύβοντας με το καπέλο του το προσωπό του.
Δεν το θυμήθηκα. Το άκουσα στο ραδιόφωνο τυχαία!
Δεν ετοίμασα τίποτε ανάλογο. Γι` αυτό δημοσιεύω ένα τραγούδι του αγαπημένο, σε στίχους Μ. Ρασούλη.
ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ

Σχεδόν πενήντα χρόνια
βάσανα και διωγμοί,
τώρα στη μαύρη αρρώστια
ανάξια πλερωμή.
Το δίκιο του αγώνα
πολλά σου στέρησε,
μα η ζωή λεχώνα
ελπίδες γέννησε.

Τίποτα δεν πάει χαμένο
στη χαμένη σου ζωή,
τ` όνειρο σου ανασταίνω
και το κάθε σου "γιατί".

Ποτέ δε λές η μοίρα
πως σε αδίκησε,
μα μόνο η ίστορία
αλλιώς σου μίλησε.
Σκυφτός στα καφενεία,
στούς δρόμους σκεφτικός,
μα χθές μες στην πορεία
περνούσες γελαστός.

Τίποτα δεν πάει χαμένο. (Αραγε έτσι είναι;;;)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-09-2008