Μακάρι να ξερα

Δημιουργός: maria.petr

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ποιό θεριό μέσα μου ημέρεψε και ερμήνευσε με λογική το τρυφερό, το αμόλυντο, το ανεξάρτητο συναίσθημα; Ποιός φέρει την ευθηνή γι αυτό το αμάρτημα;
Το απόθεμα συσσωρευμένου συναισθήματος ξεχείλισε και άγγιξε άθελα του μια στάλα λογικής. Και φυσικό επόμενο: Η ΕΚΡΗΞΗ..
Και αναρωτιέμαι αν είμαι έρμαιο αυτής ή αν μπορεί ένα μέρος του εαυτού μου με κάποια ακατανόητη δύναμη υπερήρωα να την αποτρέψει, να την καταλαγιάσει όπως ημερεύει η θάλασσα όταν ο άνεμος σιωπεί..
Μα να μουν μόνη όλα θα ταν αλλιώς.. Πόσο πιο δύσκολο είναι όταν η θάλασσα μου με τρικυμία ή χωρίς με ταξιδεύει στα μάτια σου; Όταν ο άνεμος μου φυσά προς την αγκαλιά σου; Όταν ο ήλιος μου βασιλεύει στα χείλη σου κι όταν η γη μου, όποιο μονοπάτι όποιο δρόμο κι αν διαλέξω καταλήγει στο δικό σου κορμί;
Πως να λάμψουν τ αστερία μου αν δεν συντονιστούν στη φωνή σου; Γίνεται η νύχτα μου 24 ωρη, έρεβος, γιατί το χάδι σου δεν μ αγγίζει πια, δεν βρίσκει το διακόπτη στο κορμί μου..
Χωρίς φως, χωρίς αύριο.. Μη με ρωτήσεις που πηγαίνω.. Μακάρι να ξερα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-09-2008