Χρονοντούλαπο

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σ’ένα ντουλάπι οι παιδικές μου ιστορίες
Παίρνουνε όψη θαρρετή σαν τις ανοίγω,
Στήνονται ακέραιες μπροστά μου σαν κυρίες
Με χαιρετάνε για το αύριο πριν φύγω.

Η πιο μεγάλη με το σέβας που της πρέπει
Στέκει μοιραία ως την κούνια της μητρός μου,
Κι ο εαυτός μου που το έμαθε να ρέπει
προς στην αλήθεια, την εβάφτισε για βιος μου!

Κι όταν «ζωή» την είχα κάποτε ζητήσει
Με τη φωνή ενός ανθρώπου εριστικού,
Πρόλαβε αυτή μέσα στο ‘αχ’ να με μυήσει...
Βρώση σε στόμα ενός ζητιάνου νηστικού.

Σε μία πράξη τελευταία, ναι την είδα
Τη μωβ βεντάλια που κρατούσε να την κλείνει,
Κάποιου θεού να θρυμματίζει τη σανίδα
που εμένα βλέπω σα σκιά , να καταπίνει...

Κομματιασμένη σωτηρία να με βρήκε;
Σφραγίζω τρις το χρονοντούλαπο και φεύγω,
Βασιλομήτωρ η ζωή στους δρόμους βγήκε
Μα’γω τα ψίχουλα δεν παίρνω, δεν τα θέλω...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-09-2008