Τα Αρχεία με τις Ελπίδες

Δημιουργός: TarTears

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ποιο ποίημα έμεινε πια να με μεθύσει;
Οι λέξεις που περίσσεψαν μικρές..
Και το λεπτό αυτό μεγάλο.
Είναι στιγμές που με τρομάζει η δύση..

Δε βρίσκω τις εικόνες που έπρεπε να δω..
Μονάχα βλέπω τις σκιές τους..
Και ενώνω τα σπασμένα τους κομμάτια..
Μήπως τελειώσω ότι μου'τανε γραφτό..

Και προσπαθώ την γέννηση να συνεχίσω..
Πολλές φορές το πετυχαίνω..
Κάπου στον βούρκο και στο εγώ..
Κάπου ανάμεσα στο τώρα και στο πίσω..

Μα είναι στιγμές καταραμένες, νυχτωμένες..
Που 'ναι ο νους μου καθαρός..
Είναι το χέρι κουρασμένο..
Φοβάται γράμματα, χαρτιά και πένες..

Ευλογημένος στου πεπρωμένου την κατάρα..
Μία δόξα μαύρη, φοβερή..
Μια φήμη που κουνάει την γη..
Ένα βιβλίο, δυο σπαθιά, και μια κιθάρα..

Τόσο παράξενο μέσα στους άλλους να ξυπνάς..
Να μη θυμάσαι ούτε να νιώθεις..
Σαν μην είχες έρθει εδώ ξανά..
Λάθη ανύπαρκτα στην γλώσσα σου ζητάς..

Μην προσπαθείς πια να με σώσεις..
Το όνειρο ξάπλωσε βαθιά..
Και δεν φοβάται πια το αίμα..
Φύγε διάολε..Μα γύρνα όταν με νιώσεις..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-09-2008