Το κελι

Δημιουργός: ΝΤΕΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια ζωή φυλακισμένος (Αυτό το βράδυ)

Παίξε φιλε μια πενιά, αυτό το βράδυ
στης καρδιάς τη μοναξιά, να βρω μιαν άκρη
Μια στροφή ζωής για με, αρκεί να πάρω
να διαγράψω κάθε λάθος μου, μεγάλο

Μια ζωή φυλακισμένος, σε αναμνήσεις
στης ψυχής μου τη σιωπή, τι να κρατήσεις
Να διαγράψω κάθε τι, που μ’ αγκαλιάζει
μια διέξοδο να βρω, αυτό το βράδυ

Βαλε φιλε μου διπλό, αυτό το βράδυ
να μεθύσω την καρδιά, να βρω μιαν άκρη
Το μονόδρομο της θλίψης, να περάσω
της ψυχής μου τα μισά, να διαγράψω

Μόνη θα ‘σαι καρδιά μου

Έξω πάλι βραδιάζει, δεν μπορώ με τρομάζει
η καρδιά που μιλάει, στη σιωπή με ηχώ
Μοναξιά κάνει κρύο, πάλι πίνει για δύο
για φαντάσου για εκείνη, που δεν είναι εδώ

Μόνη θα ‘σαι καρδιά μου, σε αυτό το ταξίδι
δε γουστάρω να παίζω, σε στημένο παιχνίδι

Έξω πάλι χαράζει, δεν μπορώ με τρομάζει
η σιωπή που δικάζει, την καρδιά με ηχώ
Υποφέρω φοβάμαι, μόνος μου πάλι θα ‘μαι
και σε αυτό το ταξίδι, θα πεθαίνω για δυο

Δε γουστάρω για πάρτη σου

Ήρθε η ώρα το ορκίζομαι
στο Θεό που μας βλέπει
τελείωσαν τα θέλω σου
έχω σβήσει τα πρέπει
ήρθε η ώρα χωρίζουμε
τα μαζεύεις και φεύγεις
τώρα που θα ‘σαι μόνη σου
σαν τον κλέφτη να τρέχεις

Δε γουστάρω για πάρτη σου
σαν τρελός να γυρνάω
τις πληγές που μου χάρισες
αγκαλιά να κρατάω
Δε γουστάρω την πάρτη σου
στα χαμένα γυρνάω
για το ψέμα που έζησα
τον Θεό βλαστημάω

Αρκετά τώρα δίνε του
δε γουστάρω σου λέω
για τα θέλω την πάρτη σου
να πεθαίνω να κλαίω
αρκετά σε προσπέρασα
δεν τ’ αντέχω σου λέω
για το ψέμα τα λάθη σου
σαν τον πούστη να κλαίω

Ήμουν η μεγάλη αγάπη

Ήμουν η μεγάλη αγάπη, στη ζωή σου μονοπάτι
τώρα είμαι ένας ξένος, μια ιστορία σου παλιά
Ήμουν άστρο που γελούσε , στης ψυχής τ’ ανεμοβρόχι
τώρα έγινα σκουπίδι, που ο αέρας το σκόρπα

Κι αν μ’ αγάπησες με πάθος, κι αν με λάτρεψες
τώρα είμαι ένα ψέμα, που πότε δεν κράτησες
κι ας μ’ αγάπησες με πάθος, κι ας με λάτρεψες

Ήμουν η μεγάλη αγάπη, το κενό μες την καρδιά σου
τώρα είμαι ένα λάθος, στης ζωή σου τα φτηνά
Ήμουν ήλιος που ζητούσες, στης ψυχής τ’ ανεμοβρόχι
τώρα έγινα χειμώνας, που σου φέρνει παγώνια

Στης καρδιάς το δάκρυ έγινες βοριάς

Στης καρδιάς το δάκρυ έγινες βοριάς
άνεμος αντάρτης πάνω της ξεσπάς
Η ψυχή μου καλάμια μες την παγωνιά
το αντίο σου χιόνας τώρα ξεψυχά

Θάνατος η αγάπη σου, θάνατος τα μάτια σου
με τη θλίψη της καρδιάς, ο χωρισμός γιορτάζει
Θάνατος η αγάπη σου, θάνατος στα μάτια σου

Στης καρδιάς το δάκρυ έγινες βοριάς
θύελλα ανεμοβρόχι πάνω της ξεσπάς
Η ψυχή μου αετός μες την ερημιά
το αντίο σου φονιάς τώρα ξεψυχά

Στημένη δίκη

Πλάνη η δικη που η κυρία έχει στήσει
κατήγορος το σ’ αγαπώ που είχα χαρίσει
λόγια και σκέψεις μου παλιές τις ξεσκονίζει
ένοχος να κριθώ ζητά και μ’ εκνευρίζει

Δεν είναι ο έρωτας γραμμάτιο με δώσεις
δε βάζεις όρους στην καρδιά, τι να χρεώσεις?
Επιταγή ακάλυπτη και προδοσία
είναι αν φώναζα παρών στην δυστυχία

Δεν είναι ο έρωτας γραμμάτιο με δώσεις
δε βάζεις όρους στην καρδιά, τι να χρεώσεις?
Ο μόνος τρόπος την αγάπη να σκοτώσεις
είναι με ψεύτικες στιγμές να την πληγώσεις

Ο χωρισμός δεν είναι φίλε αμαρτία
βάζεις απλα αντί για παύλα μια τελεία
αν συνεχίσεις σε παράλληλη πορεία
το αύριο χαρίζει μόνο δυστυχία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-09-2008