Προσωπικό

Δημιουργός: justawoman, Στέλλα Γεωργιάδου

στο κίτρινο του πέρασμα μες στην ομίχλη δακρύζει κείνο το τίποτα της νιότης μας που ήταν τα πάντα (Τ. Νικηφόρου)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μικρό παιδί
τις νύχτες έκλαιγα συχνά
κι μάνα ανησυχούσε

Είναι μεγάλα τα φτερά
που μου ‘δωσες
για το μικρό μου μπόι
Κι ο κόσμος
μέσα στους ορίζοντές σου
μια σταλιά
Πώς να πετάξω;

Ανησυχούσε η μάνα
μα άνοιξε την αγκαλιά
κι έγινε ο κόσμος
ήπειρος αχανής γεμάτη βράχια
και μολυβένια τα φτερά

Στη γη που τώρα περπατώ
σέρνω μονάχα λόγια
Φτερά, πουλιά, πετάγματα
και άλλα παραμύθια
φυλακισμένα τα κρατάω
ευλαβικά

Από νωρίς πρέπει
να λέμε αλήθειες στα παιδιά._

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-09-2008