Ελένη η πόρνη

Δημιουργός: Ναταλία..., Ναταλία Μ

Μερικά έσοδα από αυτό το βιβλίο θα διατεθούν για να κτιστεί ένα καταφύγειο για όλες αυτές τις ψυχές και όλοι ας βάλουμε ένα λιθαράκι για να λεγόμαστε ,ανθρωποι

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Κυριακή, 21 Σεπτεμβρίου 2008
9:14:08 μμ

Ελένη η πόρνη

Αλήθεια συγκλονίστική
Μιας πόρνης η ιστορία,
Μικρής δεκαπεντάχρονης
Πουτάνα της πλατείας.

Μικρό πουλάκι μοναχό
Στο κρύο και στα χιόνια,
Αυτοί που σού δωσαν ζωή
Δεν σού διξαν συμπόνια.

Σαν το αρνί εις την σφαγή
Σε πήραν και σε σφάξαν,
Κι ότι πολυτιμότερο
Είχες σου το αρπάξαν

Όταν οι ίδιοι οι γονείς
Νόμους παραβιάζουν,
Θεέ μου ρίξε μια φωτιά
Σαν τα παιδιά βιάζουν.

Όταν μια μάνα βοηθά
Στη βία του παιδιού της,
Είναι πουτάνα στη ψυχή
Και έρμαιο του κορμιού της.

Αν ο πατέρας φταίει μια
Η μάνα είναι για κλάμα.
Γιατί γίνεται συνεργός
Σ' αυτό τ' ολέθριο δράμα.

Οργή και αγανάκτηση
Μου προκαλεί η βία,
Η πόρνη αυτή όσα τράβηξε
Μοιάζει για μεν’ Αγία.

Γιατί Θεέ μου την στιγμή
Αυτή δεν έχεις ρίξει,
Ένα μεγάλο κεραυνό
Για τους εξηλίψεις

Το σώμα σου μαγάρισαν
Μικρούλα μου Ελένη,
Μα η ψυχή σου καθαρή
Όπως το χιόνι μένει.

Σαν λαβωμένο είσουν πουλί
Μόνο παρατημένο,
Μες στη πλατεία μοναχό
Απ΄την μάνα εγκαταλειμένο

Ήρθε ο κακός δαίμονας
Σε βρήκε στη πλατεία,
Κι από εκεί σε έριξε
Στο δρόμο της πορνείας

Μόνο σαν σκεύος ηδονής
Κοιτάνε το κορμί σου,
Και σημασία δεν δίνουν
Καμιά για την ψυχή σου.

Σ΄είχαν για σκουπιδότοπο
Να ρίξουν τις βρομιές τους,
Και ο κάθε ανώμαλος
Να σβήσει τις ορμές του

Πολλές είναι στη θέση της
Κι είναι επιλογή τους,
Άλλες εκεί όμως βρίσκονται
Χωρίς τη θέληση τους

Μια ευκαιρία ζήταγε
Να βγει από το βούρκο,
Μα πάντοτε βρισκότανε
Μπροστά ένας τραμπούκος.

Ήρθε η αγάπη να την βρεί
Της έδωσε ελπίδα,
Μα τ΄ονειρο δεν κράτησε
Κόπηκε με λεπίδα.

Της αφησε στα σπλάχνα της
Μία ζωή καινούρια ,
Μα πάλι εκδικήθηκε
Η μοίρα η κακούργα

Μες στη θολούρα του μυαλού
Τον θάνατο ζητάει,
Μ΄άγγελος ήρθε σαν πουλί
Το μπουκαλάκι σπάει.

Και στο λυκόφως της ζωής
Στην εκλησιά θα πάει,
Γι΄ολα αυτά που πέρασε
Γαλήνη πια ζητάει.

Τα βήματα την οδηγούν
Μπροστά στη Παναγία,
Και ζήτησε συγχώρεση
Η πόρνη της πλατείας

Απ΄τον Θεό που συγχωρεί
Την πόρνη τον τελώνη,
Τον άσωτο, και τον ληστή
Και την αγάπη δώνει.

Κι έπεσε στα γόνατα
Μπροστά στον ιερέα,
Και του εξομολογήθηκε
Όλα της τα ωραία.

Ο πόνος ρομφαία πύρινη
Τρυπάει την καρδιά της,
Και σαν διαμάντια τρέχουνε
Καυτά τα δάκρυα της.

Ένα συγνώμη για όλες εσας
Εδώ Ελένη αφήνω,
Για της υπέροχης ψυχής
Που είδα το μεγαλείο.

Όλοι μαζί ας βάλομε
Απ’ ένα λιθαράκι,
Να βρίσκουν καταφύγειο
Συμπόνια και αγάπη.

Για όλες αυτές που βρίσκονται
Σε οίκους ανοχής,
Και θέλουνε να φήγουνε
Να βρούν την αντοχή.

Αυτό το ποιήμα μου βγήκε από το βιβλίο της ΑΝΝΙΤΑΣ Α ΝΙΚΟΛΑΟΥ
( Ελένη η πόρνη ) και το συνηστώ να το διαβάσεται θα σας συγκλονήσει .

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-09-2008