Εγωισμός (ανθρώπινος)

Δημιουργός: candy-candy, Χριστιάννα

Σε μυρίζω στον αέρα του χειμώνα με χαϊδεύεις όταν γίνεσαι βροχή να γυρίσεις σαν θα 'θρουν τα χελιδόνια και της άνοιξης να πάρεις την μορφή

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center] [font=calibri] Είναι στιγμές που [B]κανείς [/B]δεν προσπαθεί να μπει στη θέση σου

Να φορέσει για λίγο τα ίδια παπούτσια

[I] (ναι, εκείνα που μπορεί να φοράς μια ζωή μα ακόμα σε χτυπάνε εκεί που πονάς) [/I]

Και να κοιτάξει με τα καστανά σου μάτια τον ουρανό

Να μετρήσει τ’ αστέρια που φαίνονται

Και τα κρυμμένα.

Που κανείς δεν θα σου δώσει δίκιο παρότι είναι όλο δικό σου

Μόνο και μόνο λόγω

[B][I] τσιγκουνιάς. [/I] [/B]

Εκείνες τις ώρες πραγματικά όλα μοιάζουν μάταια

Κάθε λέξη

Κάθε προσπάθεια

Κάθε δάκρυ.

Γιατί;

Επειδή πολύ απλά ο άλλος [B]δεν θέλει[/B] να μπει στη [I] δική σου [/I]θέση.

Η δική του είναι προφανώς [B]καλύτερη. [/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-10-2008