Ιλιγγος

Δημιουργός: Egklimatologos

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][I]το ξερεις σε αγαπησα με παθος οπως σε αγαπησαν λιγοι,
με καθε μου λεξη για σενα διαιωνιζεται των ματιων σου ο μυθος,
στους διαδρομους τους,η εξοδος,μοιαζει ανεξηγητος γριφος,
σαν ουρανος που για τ'αστρα καθε βραδυ την αγκαλια του ανοιγει.

Ο ιλιγγος διαχυτος και η βροχη να ανασαινει την μορφη σου,
χιλιαδες σταγονες το σωμα σου,υγρο,μεσα σε τοση λειψυδρια,
το ξερεις πως μονο μαζι σου ο κοσμος μοιαζει ακαταμαχητος,
μεσα στης στιγμης την μαγεια,το βλεμμα σου εμοιαζε ονειρικο.

Η μοιρα ομως τα εφερε παλι οπως θελει κι αγαπαει,
μια τελευταια μου ματια στο ειδυλλιακο σου πελαγος,
το βλεμμα μου ευθαρσως ολο το σωμα σου ακουμπαει,
ο πλουτος που κρυβουνε τα ματια σου παραμενει αεναος.

Ο χρονος αν και θα το ηθελα,ποτε δεν γυριζει παλι πισω,
σαλπαρει για αγνωστα μερη,για αλλες εποχες καλυτερες,
το μονο που μπορω,ειναι μια αναμνηση σου να κρατησω,
μια αναμνηση ζωης,αξεχαστη για δυο ψυχες εφημερες.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-10-2008