Παντοτινή ομορφιά

Δημιουργός: Σκοτεινός ποιητής, Nίκος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][B]To κλαδί λύγιζε
ώσπου άρχισε να σπάει.

Το παράπονό μου έμεινε ημιτελές
φωτίζοντας το -ψεύτικο- χαμόγελό μου
με το κόκκινο μιας απραγματοποίητης επιθυμίας.

Κάπου εκεί
έκλεισα τα μάτια
περιμένοντας εκείνη να γράψει έναν επίλογο.

Ο αέρας κόπασε
μην αφήνοντας τα δάκρυα να στεγνώνουν.
Την κοιτούσα να ξεμακραίνει.

Το -αληθινό τώρα- χαμόγελό μου
εμφανίστηκε πάλι.
Ο έρωτας μας άρχισε να δύει,
όμως κοίταχτε πόσο όμορφη είναι ακόμα.

Μα,ναι.
Ακόμα και τα δειλινά,μερικές φορές είναι υπέροχα.

[/B][/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-10-2008