Aπογευματινός Δρόμος

Δημιουργός: iptamenos_gatos, Ιωαννης Χριστοπουλος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

"Κράτησα τη ζωή μου
κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας
ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής
σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς
καμιά φωτιά στη κορυφή του βραδιάζει"
[Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ, ΕΠΙΦΑΝΙΑ 1937]

Ο δρόμος πέρα από το τέλος
του κάμπου,
η σιωπή των μεγάλων δέντρων
δίπλα στο ποτάμι
κι εκείνη η λίμνη που καθρεφτίζει
στα νερά της την αθωότητα του ήλιου.
Ποιός θα ερμηνεύσει απόψε
το ταξίδι της μοίρας μέσα στο χρόνο
και την φωτιά των ματιών μιας γυναίκας που ανάβει
το απόβαδρο φάρος για τον χαμένο,
ερωτικό ταξιδιώτη;
Τάχα ποιός μπορεί να εξηγήσει
τη γραφή στο σώμα της πέτρας
τον πόθο που τρέχει στις φλεβες των δέντρων;
το σώμα του νερού, που βαστά
τα στίγματα του χρόνου;
την ψυχή μιας στιγμής που μας κρατάει από
το χέρι;
κι όλα φυτρωμένα στα χωράφια του ανέμου
και στον ύπνο που ταξιδεύει τα όνειρα.
Τα πεσμένα φύλα που γονιμοποιούν
το έφηβο χώμα
και τ' αστέρια της Άρκτου μετά την καταιγίδα
που προσεύχονται στον βωμό του ουρανού
και πέρα η φωνή της βροχής,
να ταξιδεύει σαν τσιγγάνικο τραγούδι
Οκτώβριο μήνα ανάμεσα στα σπαρμένα
χωράφια
και ακόμα μακρύτερα το άκουσμα ενός πουλιού,
το φοβισμένο χέρι που αγγίζει το απέραντο
του προσώπου
και τα μάτια που κοιτούν μέσα από τα μάτια της
το σύμπαν.
Το νερό και η αιωνιότητα.
Νηνεμία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-10-2008