Ο βάτραχος

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

...με επιείκια παρακαλώ...εμείς οι ποιητές δικαιούμαστε νομίζω να ξεφεύγουμε..λίγο!!!...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με το βάτραχο καθόμαστε παρέα
Στα γυμνά,αλαφροϊσκιωτα σκαλιά
Και μιλάει η ελπίδα στα μοιραία
Του ονείρου τα φεγγάρια τα παλιά...

Πως χτυπάει η αλήθεια μες στα στήθια
Απ' το τίποτα πως έμαθα να ζω
Για τ' ανάποδα,σου λέω,παραμύθια
Που με μάθανε τα λάθη ν'αγαπώ...

Έναν πρίγκηπα που γνώρισα στο δρόμο
Με δυο σύννεφα μεγάλα..ξωτικά
Μόλις έβρεξε τον σήκωσαν στον ώμο
Δυο βατράχια..και χαθήκαν βιαστικά...

Κι έχω πλάϊ μου έναν βάτραχο που κλαίει
Έτσι..τόσο σιγαλά και θλιβερά
Που νομίζω η πριγκίπησσα θα φταίει
Που δεν έμαθε βατράχια ν' αγαπά...

Για τ' ανάποδα,σου λέω,παραμύθια
Που γυρίζουνε το τέλος στην αρχή
Και το ψέμα τους σου έμαθε η συνήθεια
Σαν αλήθεια να πιστεύεις μοναχή...

20/8/2002

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-02-2005