Τεμάχισες την άνοιξη

Δημιουργός: sylia_218, Υρώ!!!!

Ελπίζω να σας έλειψα λίγο...Εμένα πάντως μου λείψατε πολυ...Κι ελπίζω να σας αρεσει το ποίημα,είναι χθεσινό...Καλησπέρα σε όλους!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γλυκιά μου αγάπη, απόψε,
σβήσανε οι ενοχές…
Τεμάχισες τις ώρες
κι έμειναν δυο στιγμές…

Στο όμορφο αγέρι,
που τρέμει η καρδιά…
Μου κράτησες το χέρι,
λίγο, για δυο λεπτά…

Πέτρινο το τοπίο,
ενοχική σιωπή…
Απόψε κάνει κρύο,
μα είμαστε μαζί…

Ποτέ μου δε φοβήθηκα,
μα τώρα είν’ αλλιώς…
Φοβάμαι για το «ύστερα»
και για το «δυστυχώς»…

Τρεμάμενα τα χείλη,
απ’ την πολύ σιωπή…
Τεμάχισες το τέλος
κι έμεινε η αρχή…

Κι η νύχτα έγινε κόκκινη,
το βλέμμα μου βροχή…
Ο ήχος απ’ τα μάτια σου,
ράγισε τη σιωπή…

Στο τρένο των ονείρων μου,
που φεύγει από τις ράγες…
Κουρελιασμένοι έρωτες,
γλιστρούν στις χαραμάδες…

Κι εσύ φαντάζεις λαμπερός,
ιδεατός και ξένος…
Σκίζεις του ονείρου τις πτυχές.
με προκαλείς με σθένος…

Βάλθηκες να μη μ’ αρνηθείς,
να με κοιτάς με πάθος…
Να μου θυμίζεις πιο πολύ
του έρωτα το λάθος…

Μοιραία διασταυρώθηκαν,
-το ξέρω- οι ζωές μας…
Κι οι σκέψεις μας προδόθηκαν,
απ’ τις πολλές ματιές μας…

Βάλτος μ’ αστέρια η ενοχή,
καθρέφτης του ουρανού μας…
Μα μοιάζει η άβυσσος ρηχή,
στο βάθος του φιλιού μας…

Στο ανέγγιχτο, άυλο φως,
υπάρχεις, και μ’ αγγίζεις…
Και σαν αγρίμι, όταν περνάς,
με λύσσα μ’ αφοπλίζεις…

Πάντοτε φεύγεις γρήγορα,
μα πάντοτε γυρίζεις…
Τεμάχισες την άνοιξη
και την καρδιά μου σκίζεις…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-11-2008