Οι αναμνήσεις ενός εφιάλτη

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Comic Sans Ms]Λίγο πριν το ξημέρωμα παραστρατώντας απ’το όνειρο θα βγω.
Δεν θέλω πια να παίρνω την πεπατημένη.
Κουράστηκα τον ίδιο δρόμο κάθε βράδυ.
Θα αγκιστρωθώ μονάχα σ’ένα ξύπνιο σύννεφο
θα αρπάξω ένα αστέρι για καρφίτσα, ίσως για φυλακτό μου το φεγγάρι
Και νυσταγμένη σαν τα φίδια του χειμώνα
θα περπατήσω πάνω στις νάρκες της εποχικής σιωπής.
Πάντοτε το’χα συνήθεια μου με τα παράξενα να μάχομαι αγρίως.
Πόσο μάλλον με τα βαριά συνηθισμένα.
Υπάρχει ένας τρόπος να σε ξεχάσω , ναι.
Να σε πετάξω σα σκουπίδι στον υπόνομο της νύχτας
να σε στεγνώσω σα μοιχεία σε αγνό κορμί...
Υπάρχει ένας τρόπος μα κοστίζει τη ψυχή μου.
Δεν ανακυκλώνονται βλέπεις οι μνήμες. Κυρίως αυτές που πονάνε.
Τις βάζουμε μόνο να κάθονται κυρίες στο πλαίσιο κάποιας παλιάς φωτογραφίας
στην πολυθρόνα κάποιας που μάτωσε καρδιάς και προχωράμε.
Τί κι αν το βλέμμα μας κολλάει στα σεντούκια που τις θάψαμε;
Οι αναμνήσεις τα μεσάνυχτα ανασταίνονται.
Βρυκολακιάζουν μέσα στ’όνειρο της τέρψης.
Μα όχι απόψε , δεν σε ονειρεύτηκα.
Κουλουριασμένη μέσα σ’όλο μου το σώμα , παραπάτησα.
Υγρή ζωή στο μαξιλάρι , χαραγμένη.
Όχι, δεν σε θυμήθηκα, το μονοπάτι που με φέρνει στα σκαλιά σου δεν το πήρα....
Όμως την ώρα την τρελλή π’αποκοιμήθηκα οι μαύροι κύκλοι μου μου κλέψανε το βήμα...
Γίναν οικόπεδα που μέσά τους μου έχτιζες παλάτια ιδρωμένα. Το στέμμα η μνήμη.
Γίναν τα βήματα αφορμή που έδωσαν σκήπτρο ορφανό
ξανά στην ίδια ανάγκη μου και μ’έβαλαν να ζω σε εφιάλτη.
Όχι... αυτό το βράδυ.... δεν σε ονειρεύτηκα!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-11-2008