Ζήτω

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αγρυπνώ και πάλι στο κρεββάτι αυτό του πυρετού με την εικόνα σου αγκαλιά
Κάτω απ’το πράο βλέμμα σου τ’αβρό
Πολύ ψηλά αναμμένη του πόθου η φωτιά
Στεριώνει μέσα μου ένα ρέμα βαθύ πολεμικό

Ποιά ευλογία σ’έχει στείλει και ποιά επιθυμιά;
Τώρα που η σκοτεινιά μου κύκλωσε ,μου κρύβει,το πνεύμα μου βουβό
Τώρα που η καρδιά μου ολάκερη σπαράζει κι αγαπά
Τώρα που ο έρωτας με κράζει προς τ’άστρα ν’ανεβώ

Τη νέα ζωή λογιάζω πιά,μέσα σου πως θάβρω
Σαν γεύτηκα σαν ήπια μονομιά,
Της σάρκας σου όλο το κρασί το μυστικό και μαύρο
Σαν γιόμισε η γή μοσχοβολιά,σαν οι καρδιές κτυπήσανε μαζί κι δυό....σαν μιά

Να,η πυρωμένη μου ψυχή ,ελεύθερη κι αδάμαστη κραυγή
Σαν ενας βάρδος τραγουδώ στη νύχτα που με φώς κι αρώματα ραντίζει
«Ζήτω η νιότη σου,η ζωή,και η αγάπη η ξελογιαστική
Ζήτω κι ο έρωτας που σα βροχή τα βέλη του ακοντίζει»

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-11-2008