Μ'ένα φτερό για χάδι Δημιουργός: Μοιάζω μ'εσένα, Αθανασία Γ. «Να μη μ’έπνιγε το κύμα σου...» Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info [font=Comic Sans Ms]
Κορμιά που γέρνουν σαν κλαριά στο δέλτα του ανέμου
ν’ανέβουνε στη ζυγαριά κάποιου πλανώδιου ξένου
Να ατιμαστούνε σ’ηδονές , σε εξαίσια παιχνίδια
π’όλο μαζεύουν πλησμονές για ελάχιστα ταξίδια...
Έτσι κι εμείς αγάπη μου, κουλουριασμένοι πάμε
σε κλίνη κόσμου άτιμου και ίσα που χωράμε.
Στενό πολύ το πέρασμα μα ο Ήλιος πάντα μπαίνει
για του φωτός το κέρασμα , για μια ακριβή Ελένη...
Τον πίνει στο ποτήρι του ο Πάρης σαν κρασάκι
ξεχνάει για χατήρι του τη λατρεμένη Ιθάκη.
Κι όπως κοιτάω τα πρόσωπα να αστράφτουνε μπροστά μου
τα ιδανικά μου απρόσωπα, σκιά σε λεν... σκιά μου
Εσέ που τρέμεις σα φιλί σε χείλη –πες-πρωτάρη
εσέ που γίνεσαι απειλή – ποιά νύχτα θα σε πάρει;
Σ’ασέληνη υποταγή και σε μυστήριο πλέριο
ποια θα σου γλείψει την πληγή , ποιο πλάσμα που’ναι αιθέριο;
Έτσι ρωτώ το λογισμό σε χρόνο τ’αοράτου
κι εσύ σ’Αχέροντα ισθμό, πίνεις νερό θανάτου...
Κι έρχεσαι σαν αερικό που το παιδεύει η πλάση
πλοίο ο καιρός πειρατικό, λέω να κάνω στάση’
Να βρει λιμάνι η καρδιά κι ίσως να ξαποστάσει.
Να κατεβώ τις κλίμακες να φτάσω και στον Άδη
να σ’αναστήσω αγάπη μου.. μ’ένα φτερό για χάδι....
Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-11-2008 |