Μέσα στον έρημο σταθμό

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][B][align=center]Μέσα στόν ἔρημο σταθμό

~~

Μέσα στόν ἔρημο σταθμό, πᾶνε καί ἔρχονται τά τραῖνα
κι ἀπ’ τά βαγόνια κατεβαίνουν οἱ ἀγάπες
ποῦ δέν ἀντέξανε ποτέ τό χωρισμό
μέ τά φτερά τούς τά σπασμένα

ἄυλοι ἄνθρωποι, κορμιά ἀγανακτισμένα
ποῦ ‘μαθαν πρόστυχο πώς εἶναι πώς τό φιλί
καί σουλατσάρουνε σκυφτοί στίς ἀποβάθρες
κι ἡ μέρα δέ θά τούς χαρίσει ἄλλο πρωί

κρατοῦν βαλίτσες μέ χιλιάδες ἀναμνήσεις
μέ τό κορμί νά κουβαλάει τίς πληγές
τή μνήμη, μάτια μου, δέν σβήνεις ὅταν θές
σέ σβήνει ἐκείνη μέ τή μία, ὅταν θελήσει
ὅταν τό βάρος τῆς κανείς δέ θά κρατήσει

μέσα στόν ἔρημο σταθμό
- τί κι ἄν κινοῦνται τόσα δύστυχα κορμιά; -
στήν ἀποβάθρα ξαφνικά, σκάει, ἀστράφτει τουφεκιά
καί μία σπασμένη, ἀπ’ τίς καρδιές, δέ θά κολλήσει

ὅ,τι κομμάτια ἔχει γίνει, γίνεται ἄνεμος
καί στό παρόν, τό παρελθόν μας δέν κολλάει
ὅταν ραγίσει τό γυαλί, ἕνα κομμάτι τοῦ ἀρκεῖ
σάν τό μαχαίρι ὅλο τό σῶμα νά τρυπάει

μέσα στόν ἔρημο σταθμό
φωνάζει κάποιος δυνατά ἕνα “σ’ ἀγαπώ”
βουτᾶ στίς ράγες μέ τή μία καί ἡ ταχεία ξεκινᾶ
ἀξίζει ἔτσι νά τελειώνει μία ἀγάπη;

τά λόγια ὄμορφα καί ὄμορφες οἱ ὧρες
μά φεύγουν ἔτσι ἀπό τά μάτια μας, σάν τραῖνα
λές καί φορτῶσαν τίς στιγμές μας καί τίς κλέψανε
φιλιά μέ δάκρυ οἱ ἀναμνήσεις, χαρισμένα

μέσα στόν ἔρημο σταθμό, πᾶνε καί ἔρχονται τά τραῖνα
μή μέ ρωτήσεις νά σού πῶ, ἔχω εἰσιτήριο διπλό
ἁπλά δέν ἔχω προορισμό καί δέν ὑπάρχω γιά κανέναν
- ἄν θέλεις ἔλα. Κρατῶ μία θέση καί γιά σένα. -


γιῶργος_κ[/align][/B][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-11-2008