ώστε λοιπόν

Δημιουργός: χρήστος

καλημέρα σας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αφήνω τη σκέψη μου αχαλίνωτη να χλιμιντρίσει ελεύθερα
μες τα λιβάδια των πόθων μου.
να παίξει με τον άνεμο η χαίτη της
να καρφωθούν στο χώμα σταθερά οι οπλές της
τα μάτια της να περιπλανηθούν στις πλάνες μου
και να οδηγείται στέρεα κι άφοβα μαζί,
εκεί όπου ποτέ μου εγώ δεν έχω πάει
μήτε και πρόκειται να πάω ποτέ
κατανικώντας δισταγμούς απόστασης
κι εμπόδια χρόνου…

Ω! περιπλάνηση των οφθαλμών μου
μέσα στο φως το λιγοστό…
πόσο ελεύθερα σας δίνεται η ευκαιρία
να δείτε από κοντά, να αγγίξετε
την άκρατη διαύγεια των θαλασσίων υδάτων!
πόσο ανεμπόδιστα, τη φλογισμένη ανατολή
και τις ελπίδες που γεννά η φανέρωσή της…

αφήνω τα χέρια μου να περιπλανηθούν
πάνω στα μάρμαρα που αφέθηκαν
να πρασινίζουν πλάι σε τρεχούμενο νερό
ανέστια πια αποσπάσματα μιας άλλης εποχής
θρύψαλα ανερώτητα αιώνων που περάσαν.
Κι εγώ γεννιέμαι εξ’ αρχής παρατηρώντας
να γίνονται μπροστά μου πάλι κίονες
ξανά περίλαμπρες μετόπες
ή ακρωτήρια ναού προορισμένα να κοιτούν από ψηλά
με δίχως την υπεροψία του άλλοτε ,
γνωρίζοντας πλέον καλά,
πόσο πονάει μια πτώση στο κενό
πόσο σε θρυμματίζει…

ώστε λοιπόν δεν είναι ουτοπία η ποίηση;
δεν είναι μάταιο – ως νόμιζα ως τα τώρα-
που αφήνομαι να παρασέρνομαι απ’ τις λέξεις μου
που δίνομαι σ’ αυτές δίχως να σκέφτομαι πολύ
και μήτε να με νοιάζει
έτσι όπως ένας έφηβος άμαθος στη ματαίωση
δίνει ανιδιοτελώς και σάρκα και ψυχή
στην πρώτη του αγάπη…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-11-2008